Bij aankomst in Puno voelde ik me heel beroerd. Ik weet niet hoe het komt, misschien de hoogte, alhoewel ik niet de hoogteziekte symptomen had. Ohnee, ik had gewoon een tour de volgende dag. Dus heb ik een paracetamol genomen en vitamine pillen, en de volgende dag stond ik toch weer vroeg op. Gelukkig ging het toen wel beter. Ik ging het Titicaca meer op. Dat is een reusachtig groot meer op de grens van Peru en Bolivia, vooral bekend vanwege de drijvende riet eilanden: de Uros eilanden. We hadden een toeristen boot, en ik voelde me net zo'n Chinese toerist: vanalles willen zien zonder er iets voor te doen, behalve fotos maken. De Uros mensen hebben nogsteeds hun eigen taaltje, en we leerden de woorden Kamisaraki en Waliki. Kamisaraki zeg je als begroeting en betekend: Hallo, hoe gaat het? Het antwoord is Waliki. Bij aankomst in Uros zagen we al de mensen staan in hun fel gekleurde traditionele kledij. Ze begonnen te zwaaien naar ons en zeiden precies in koor: Kamisarakiii!! Hoezo ingestudeerd? Lopen op deze riet eilanden voelt alsof je loopt op een matras. Je kan er zelfs op springen. De mensen zijn naar het meer verhuisd om te ontsnappen aan de Incas die gingen veroveren. Elke 2 weken moeten ze een nieuw laagje riet aanleggen omdat ze anders zinken. Alles is van riet: de huizen, het bed, het eiland, de boten etc. Ze eten het zelfs! Wij kunnen dat niet omdat onze maag hier niet tegen bestemd is. Wel hebben ze zonnepanelen en radios. Deze zonnepanelen zijn gedoneerd door iemamd die hier een keer verbleef en perongeluk een kaars omstootte, wat deze mensen daarvoor jaren gebruikte (en wat dus ook al jaren misging). Toen wij op de traditionele boot stapte, begonnen ze te zingen. Eerst in hun eigen taal, wat heel leuk was, en zelfs de kinderen deden mee. Maar al snel ging het over op: Vamos a la playa, oh ohohoh, woohoo! Volgens mij is toerisme heel zeldzaam hier.... Na 10 minuten in deze boot, langzaam vooruit gekomen, keerden we weer terug naar het eiland. We zijn nauwelijks van plek veranderd met de boot. Daar probeerden ze ons vanalles te verkopen. Ik en iemand die ik op de boot had leren kennen hadden al uitgerekend dat ze per dag al meer verdienen dan een maandsalaris van een politieagent. Volgens mij beseffen deze mensen niet dat ze rijk zijn. Daarna gingen we naar Taquile. Hier breien de mannen mutsen, waaraan je kan zien of de mensen op het eiland single zijn (rood met wit) of getrouwd (alleen rood). Deze mutsen zijn echt helemaal handgemaakt en ook echt stevig. De vrouwen doen ander werk, zoals boeren op het land of koken. Natuurlijk zaten alle symbolen op de mutsen en riemen vol met symboliek. Ook lieten ze ons dansen zien en namen ze ons weer mee in de dansen. Het eiland had een hele mooie omgeving en je kon er prachtig rondlopen. Ook kon je Bolivia zien liggen. Daarna keerden we terug naar Puno. De volgende dag ging ik naar Cusco. Ik had een bus die ook onderweg stops maakte. Eerst gingen we naar een museum in pacaras. Ik vond het een beetje saai. Daarna hadden we een prachtige viewpoint, echt heel mooi! Daarna gingen we naar een archeologische inca plek, waar een tempel heeft gestaan. Dit was echt super mooi! He heette Raqchi(????) Het betekend iniedergeval keramiek in het Kechwa. Als laatste bezochtte we een hele oude koloniale kerk. Deze had ook inca kenmerken om de lokale bevolking te lokken en om ze ook katholiek te maken. Het was vol met schilderingen en siersels. We kregen een cd met fotos, want je mocht er geen fotos maken. Dus ik kan thuis laten zien hoe mooi deze kerk was. Onderweg hebben we ook nog geluncht. Ik ben best wel boos op de mensen van die plek, ze hielden illegaal Vincuñas in slechte conditie. Zowel de mensen van die plek als de gids zeiden dat ze een vergunning hebben en de overheid zegt dat ze deze diertjes zo moesten houden. Na de lunch gaan ze weer vrij.... Ze konden nauwelijks hun kont keren, zaten in een kleine omheining met touw on hun nek en ze hadden niet eens water. Later ben ik er achter gekomen dat ze nooit een vergunning konden krijgen, omdat je alleen Vincuñas mag houden als je er minstens 3 hebt (??? moet ik dat ook geloven misschien???). Ook zeiden ze dat de omheining er was omdat ze anders gaan bijten. Vind je het gek? Vincuñas kunnen slehter tegen gevangenschap dan welke lama/alpaca soort dan ook. Ze zeiden dat ze ze los zouden maken, maar moet ik dat geloven? Nu ben ik in Cusco, en heb er al weer een paar dagen op zitten. Nog een paar nachtjes en ik ben thuis! Wat kijk ik daar naar uit!