Reisblog van Tesse - Studeren in Stavanger, Noorwegen

Cusco + de mysterieuze Inca stad in de bergen: Machu Picchu + Home!

Hoi allemaal!

Ik ben gisteren thuis gekomen! Eindelijk! Het was wel een emotioneel weerzien. Mijn moeder had al verklapt dat ik zo een welkom thuis feestje heb, maar de gastenlijst houd ze nog geheim. Dus wie weet tot zo? Zo niet, dan kun je hier nog over mijn laatste avontuur in Cusco lezen:

Mijn eerste dag in Cusco ging ik niet de stad verkennen. Ik had al meteen een 2daagse Secret Valley tour. Deze ligt in de bergen, en omdat de Incas hier veel waren, zijn er veel ruines en inca terassen te vinden. De eerste stop was bij een Llama en alpaca plek, waar ook vrouwen deden verven en weven op de traditionele manier. Ik had dit al zo vaak gezien, dus voor mij was het niet bijzonder meer. Daarna gingen we naar Pisac. Dit zijn ruines bij Inca terassen. Het was zo mooi! Als je de ruines op liep, kon je goed uitkijken over de terassen en vallei. Deze Incaterassen zijn net als de rijst terassen in Indonesie. Alleen dan niet meer in gebruik natuurlijk, en deels met steen verbouwd. De gids gaf hier maar 20 minuten. Maar het was zo mooi! Hoe kan ik dit nou in maar 20 minuten verkennen? Dus ik heb gewoon op mijn gemakje gedaan en rondgelopen. Pas toen ik het een beetje had verkend, en ik op de tijd keek, zag ik dat ik al 10 minuten te laat was. Maar denk maar niet dat ik rustig aan terug naar beneden ging lopen hoor, niet eens gesproken over de langzame mensen voor me. Wie geeft dan ook maar 20 minuten op deze prachtige site? Dus toen ik eindelijk bij de gids aan kwam en hij op zijn pols tikte en zei: ''more than 20 minutes!'' zei ik gewoon ''oh sorry, I didn't know''.
Daarna zijn we door gegaan naar een mooi museum. Hier kregen we lunch en een rond leiding. Het was echt een mooi museum, met 2 hallen per (pre-)inca gemeenschap. In de eerste hal werden wat vondsten tentoongesteld en wat info gegeven. In de 2e hal werd met wassen beelden de gemeenschap weergegeven en met muziek. Daarna gingen we naar de hotellen. Deze moesten we zelf boeken, dus ik had gewoon een hosteltje geboekt. Maar dit hostel kun je goed een hotel noemen. Het was een super plek! De volgende dag gingen we eerst naar Moray. Dit zijn inca terassen, maar deze zijn in de vorm van een cirkel. Deze zijn speciaal om de planten en groenten te laten wennen aan de hoogte. Elke terras is 1 graad. En je merkt het zelf ook. Als je er rond loopt en je gaat naar beneden en boven voel je de temperatuur veranderen. Wat zijn ze slim! Daarna gingen we naar Maras. Dit zijn zoutmijnen. Maar deze zijn voor de mensen maar een bijverdiensten. Ze hebben het niet echt nodig. Dus soms laten ze het verwaarlozen. Dan krijgen ze een iets bruinere kleur. Al deze kleuren samen in de witte bakken van het zout zijn samen echt een mooi tafereel in de bergen.

Toen ik terug in Cusco was, had ik die avond een informatie meeting met mijn gids voor de 2daagse Incatrail. En die gids.... Hij gaf een beetje een nerveuze indruk. Alsof hij iets op z'n geweten had. En als ik iets vroeg reageerde hij heel geirriteerd. Misschien komt het door de emails die ik eerst naar het bedrijf stuurde. Ik was namelijk al een beetje boos op ze. Maar dat komt omdat ze nooit reageerde op mijn emails. Maar toch, deze gids vertelde zo weinig info uit zichzelf. Ook moest hij voor alle antwoorden bellen naar het bedrijf, hij wist zelf niets. En dat terwijl hij mijn gids zou gaan worden voor de incatrail. Het was een tenenkrommend gesprek!
Dus toen was de volgende ochtend de pick up. Ik zat al van te voren met mijn hakken in het zand, want als dat gesprek al weergaf hoe de trail zelf ging worden... De pick up was om 5.30. We gingen eerst naar het treinstation in Ollantaytambo. De rit duurt 2 uur, en in Ollantaytambo hadden we ook nog ontbijt. Even later vroeg hij ''Can I see your trainticket please?'', want de trein vertrok om 7.20... Iedereen kan denk ik het rekensommetje doen. Dus rond 10 voor 7 waren we daar, de chauffeur kon gelukkig goed door rijden. Toen had ik dus maar 10 minuten voor m'n ontbijt, helemaal niet fijn natuurlijk. Toen we eenmaal op het treinstation waren, had ik nog eerder door welke trein ik nodig had dan mijn gids. Later bleek waarom hij zo ook aan het rondkijken was. Omdat we zo laat waren, waren wij de laatste voor de trein, maar mijn gids werd niet toegelaten. Toen ik eenmaal zat kwam een stewardess naar mij toe: Jouw gids had geen treinticket kunnen krijgen, dus je moet zelf bij punt 104 uitstappen. Pardon??? Hoezo had mijn gids geen treinkaartje? En waar is punt 104? Maar die stewardess hielp mij wel gelukkig, maar ik zat daar dus, in de jungle, in the middle of nowhere, langs de treinrails te wachten, hopend dat mijn gids nu wel een treinkaartje kon krijgen. Dus ik zat daar maar op een boomstammetje even te wachten. Toen de gids kwam kun je je voorstellen dat ik toen wel eventjes boos was geworden. ''I'm sorry I'm sorry, I accidentally took the wrong ticket from the office''. Dat is voor mij geen excuus hoor. Dus toen vroeg ik of hij me kon beloven dat het voor de rest met de tickets wel goed ging, ook met mijn tickets. Ja ja ja zei hij. Maar toen ik mijn kaart voor de inca trail kreeg.... ''You just promised me the information on the tickets was right, I look for 1 second on this ticket, and I already see 2 mistakes! I am not from Germany and I am not 25 years old!!'' Gelukkig was dit geen probleem. Maar toen we eenmaal begonnen met wandelen, gaf hij niet eens informatie over de hoogte, de afstand etc. Hij zei ook niets motiverends. Als ik zelf wat vroeg over dingen langs het pad, gaf hij verkeerde antwoorden. Als ik naar A vroeg, gaf hij antwoord op B. Als ik dan nog eens naar A vroeg, reageerde hij heel geirriteerd. Dat ik toen wegkeek en met mijn ogen rolde zag hij ook en toen reageerde hij ook geirriteerd, maar mijn irritaties naar hem liepen ook wel vort heel hoog op. Wat me ook verbaasde, hij was een berg gids, en ik had nog meer energie op die hoogte in de bergen dan hij. Hij nam af en toe pauzes en liep langzamer dan ik, terwijl ik gewoon door kon. Hoe kan dat, als hij een berggids is? Gelukkig was de trek zelf wel heel erg mooi. In de bergen, met een rivier beneden. Het ligt in de jungle. Niet zo diep dat je vanalles kan zien en de jungle ervaring kan krijgen die ik had in Cuyabeno in Ecuador,maar de klimaat is wel ongeveer gelijk. Terwijl de temperatuurgewoon normaal is, zweet je je eigen toch kapot.
Toen kwam de lunch. Tijdens het informatie gesprek vroeg ik aan hem of hij vegetarisch eten voor me had. ''Yes yes, I just bought it'' en hij wees naar de plastic tas. Tijdens het lopen heb ik het nog eens gezegd: ''oh are you vegetarian?'' ''yes, you have vegetarian food for me right?'' ''yes yes, of course I have''. En toen de lunch. Ik kreeg een van de tassen, haalde er wat uit en nam een hap. ''What does this empanada contain?'' ''Oh that is beef, it is not vegetarian''. ''EXCUSE ME????'' Ik was zo boos geworden! ''Yesterday during the meeting I asked you if you have vegetarian food for me. Yes you said. Today I told you again and again you told me that you have vegetarian food for me. Than why do you give me this emanada with beef? And why do you give me meat at all in the first place if you know I am vegetarian??'' Hij liep weg zonder iets te zeggen. Even later bleek om eten voor me te zoeken, maar dat wist ik toen niet. Toen heb ik stiekem een energie reep uit zijn tas gepakt. Als ik geen eten krijg, en ik moet nog een halve dag lopen, ik moet iets toch? En bovendien, het maakte me niet uit wat hij zou denken, ik was al zo klaar met hem. Maar toen kwam hij met eten aan, dus heb ik even later toch maar die reep weer stiekem terug gelegd. Na het eten ging ik voorop lopen, en we hebben weinig tot niets tegen elkaar gezegd. Omdat ik minder pauzes nodig had dan hem, en ook sneller liep, liep hij ver achter. Ik hoorde hem af en toe wel hijgen, maar ik was zo klaar met hem, ik stopte niet. Maar op een gegeven moment werd het wel heel erg te gek. Dus toen stopte ik toch maar even. Ik had niet eens een pauze nodig, maar hij was met zijn handen op zijn knieen aan het hijgen. ''Are you okay?'' vroeg ik. Ik nam dus gewoon zijn plek in. Wat voor een gids is dit?? Maar toen we verder liepen en Machu Picchu in beeld kwam, was ik alles even vergeten! Wat een mooi uit zicht was dit! Prachtig!! Meteen super veel fotos genomen. Ik ben ook bij dat mooie uitzicht punt geweest wat je altijd op fotos en postcards ziet. Dus ik heb hele mooie fotos om aan jullie te laten zien! Toen gingen we naar Machu Picchu village. Het verbaasde me zelfs dat er wel een echte hotelreservering voor mij was gemaakt. Ik vroeg naar de volgende dag, want daar zei hij natuurlijk weinig over. Maar hij was zo vaag aan het doen. Ten eerste vroeg ik naar het ontbijt. Ja dat zijn koekjes en chocolade. Dit is een grapje toch zeker?? Ik zei dat tegen hem maar hij snapte mijn verbazing niet. Toen ik zei dat ik dat niet kan eten als ontbijt, omdat ik goede voeding nodig heb aangezien ik de hele dag moest lopen, reageerde hij amper. Toen vroeg hij: "what is a normal breakfast for you?'' Nou eeh, hetzelfde als hier eigenlijk. Brood met ei enzo. Maar weer reageerde hij amper. Toen vroeg ik hoe het de volgende dag er aan toe gaat, maar daar reageerde hij zo vaag op. Dus toen werd ik heel direct: 'Dit en dit gaat zo?' 'Ja' 'Dit en dit gaat zo?' 'Ja' 'Dit gaat zo?' 'Nee' 'Oke hoe dan?' En toen begon hij hetzelfde te zeggen als ik. Dus ik zei: Dus het antwoord was ja? En toen keek hij me heel raar aan en werd ik weer boos. 'Jij spreekt echt geen engels he?Geef dan eens duidelijke antwoorden!' En toen zei hij: 'Ja maar gisteren hebben we toch die informatie bijeenkomst gehad?' 'En toen heb je alles zo goed uitgelegd dat ik het nu nog eens moet vragen!' zei ik. Daar reageerde hij weer amper op. Hij zei dat de pick up om 4.30 was, vanwege de rij bij de bussen (die was ook inderdaad mega lang! Het ging de hele straat door en voorbij). De tour bij Machu Picchu zelf begon om 6.00 en die werd (gelukkig) door iemand anders gegeven. Toen we dus eenmaal bij Machu Picchu waren de volgende ochtend, keek hij allemaal om zich heen. Ik vroeg of de gids er was en hij zei: wacht hier maar even. Even later kwam hij terug met de mededeling dat de tour om 6.30 begon. Een half uurtje is niets, en als er niets was voor gevallen zou je mij er ook echt niet over horen, maar ik was er wel zo klaar mee. En deze keer werd ik echt boos op hem. Hij bleef maar beweren dat hij altijd 6.30 zei, maar hij zei echt meerdere keren tegen mij 6 uur. Dus toen hij weer 6.30 zei, zei ik: ''DON'T LIE TO ME! YOU TOLD ME SEVERAL TIMES 6AM. YOU HAVE ALREADY SCREWED UP ENOUGH, SO IF YOU CAN'T GET A GUIDE FOR ME, YOU BETTER GET ME A GUIDE OF THE SITE ITSELF RIGHT NOW!!!!'' En dat deed hij toen ook. Ik kreeg een andere gids, en toen we de poortjes van Machu Picchu door waren, had ik de gids nog 1x gezien en daarna is hij verdwenen. Ik heb hem de rest van de dag niet meer gezien. Dus toen ik de rondleiding had gehad, betekende dat ik zelf de bus terug kon pakken, kon verdwalen in het dorpje, want ik wist mijn hotel niet meer te vinden en ook zelf de trein terug kon pakken naar Ollantaytambo. Daar zou een pick up voor mij zijn, maar ik kon hem nergens vinden. Ik heb 3x iemand anders voor mij naar het bedrijf laten bellen. Eenmaal gevonden, reed hij nog vrij gevaarlijk en irritant ook. Maargoed, ik ben heelhuids terug. Meteen even een afspraak met het bedrijf gemaakt, voor de dag erna, om een deel van mijn geld terug te vragen.

De eerste avond van de Incatrail, begon ik wat onder mijn voet te voelen, ik dacht wat wratjes. Maar ze deden wel zo'n mega zeer. Ik had ook nog een ticket voor de Machu Picchu mountain. Dus na de rondleiding in Machu Picchu zelf, ging ik de berg op. Het was mistig en dus glad (het gaf wel een heel mooi effect op de plek als je op Machu Picchu stond uit te kijken), de treden waren ongelijk (zoals overal natuurlijk bij ruines) en zwaar en stijl. Mijn voet deed zeer, maar bovenal, ik had ook gewoon geen zin om die hele berg op te gaan. Toen ik nog maar 20 minutjes aan het lopen was, waarvan de helft een pauze was, en ik aan mensen vroeg die al terug aan het lopen was, hoe lang het duurt, zeiden ze dat ze er 2 uur over hebben gedaan met amper pauzes. Dat ga ik dus nooit doen. Toen ik bij een heel mooi uitzicht punt kwam over Machu Picchu, besloot ik om toen al terug te gaan. Dat was maar goed ook. Als ik echt de hele berg op was geweest en de hele weg terug moest, dan kon je me dragen. Mijn voet deed zo'n zeer! Het was glad, ongelijk, stijl, en soms kon je je niet eens vast houden. Er waren zelfs stukken die ik echt niet kon doen, waar ik toen hulp nodig had van andere reizigers die aan het klimmen waren. Gisteren toen ik aan kwam, het eerste wat ik in NL kon doen, was naar de dokter gaan. Het waren gewoon blaren die zich op een rare manier hadden ontwikkeld. Nu kan ik gelukkig weer lopen.

De volgende dag was ik in Cusco zelf. Ik had een city tour. Ik heb de hele dag rond geslenterd. vanaf 6.30 (ik had om 07.00 een afspraak met het bedrijf) tot 20.00 savonds. Want na de city tour ben ik nog wat laatste souvenirs gaan kopen en ben ik nog een internet cafe gaan zoeken en eten. Ik had zo ontzettend veel pijn en liep vort zoooo mank. Niet te geloven. Maargoed. Die ochtend stond ik dus om 07.00 bij de cathedraal, om iemand te ontmoeten van het bedrijf. Na een 2 daagse incatrail en laat naar bed wenste ik om wel wat later op te staan. Maarja, die koekwous die komt natuurlijk 40 minuten te laat op dagen, pas nadat ik iemand had laten bellen. Wat een georganiseerd bedrijf zeg! Gelukkig was hij wel heel erg begrip vol, en snapte hij dat ik geld terug wilde. Ik wilde de helft terug, maar hij ging echt niet hoger dan $150. Normaal alleen $100 zei hij, maar omdat ik zo veel had meegemaakt, maakte hij er $150 van. Uiteindelijk ging ik er maar mee akkoord, want hij ging echt niet hoger. Daarna een city tour. Het was heel erg leuk en interessant. We hebben ook iemand gezien, gekleed als Inca, die traditionele muziek speelt. Volgens mij was hij wel een beetje stoned hoor. Die middag mijn laatste souvenir inkopen gedaan, en de volgende dag stond ik om 3.30 op, om de laatste spulletjes te pakken, want om 5.00 moest ik alweer op het vliegveld staan.

Ik had 3 vluchten. De eerste naar Lima, daarna naar Madrid en daarna naar Amsterdam. Ik was zo blij om naar huis te gaan, een half jaar is wel lang genoeg. Ik miste iedereen. Ik ging zelfs rennend naar de bagage band, om daar een lege band aan te treffen. Ze waren gewoon de bagage van onze vlucht vergeten! Dus toen mijn hele vlucht bij de bali stond om te vragen waar de bagage bleef, konden we nog een half uur wachten, omdat natuurlijk alles nog naar binnen gebracht moest worden. Mama, Rinie, Papa en Yente stonden inmiddels ook al weer 2 uur te wachten. Toen ik er dan eindelijk was, was het wel een emotioneel weerzien, en super fijn om eindelijk terug te zijn. Ook mijn bed, was het fijnste bed waar ik in heb geslapen in het hele half jaar. Nu zijn alles nog herinerringen, maar voorlopig blijf ik toch nog maar even hier. Het is wel fijn om iedereen weer te zien en weer eventjes thuis te zijn. Maar in gedachten ben ik alweer over mijn volgende bestemmingen aan het nadenken ;).

Tot snel, en voor degene van het feest, tot straks!

Reacties

Reacties

Rinie

Hey tess, ook jou laatste verhaal blijft boeien alhoewel ik het ook van jezelf heb horen vertellen want je bent weer thuis! Gelukkig weer lekker in ons midden vol met mooie verhalen en heel veel mooie foto's! En ja een half jaar was lang, ook lang genoeg voor jou want je miste ons ook net zo als wij jouw miste! Eenmaal op schiphol na inderdaad lang wachten kwam je door de klapdeuren. Een blij gelukkig gezicht kwam het hoekje om! Stralend kwam je op ons af,en yente vloog je het eerste om je nek. Die meid heeft jou ook erg gemist terwijl wij nog een paar foto's van jou aan het maken waren. Na inderdaad wat emotionele momenten en warme knuffels gingen we weer richting huiswaarts, maar we moesten wel een tussenstop maken bij de MC haha. Zaterdag heb je welverdiende thuiskomst feestje gehad met allemaal lieve mensen om je heen. Wat heb jij genoten van dat gezellige avondje. Voor een keer jij in het middelpunt! Tesse ik wil je bedanken voor je mooie verhalen op jou blog. Misschien dat je er wel een boek van gaat schrijven! Zomaar een ideetje. Succes met je verdere studie en dat je toch nog maar een tijdje bij ons blijft xxx je trotse bonusvader

Mama

Wat een mooi slot aan je verhaal Tess en wat een rake mooie woorden van je trotse bonus vader! Mooier kan ik het niet omschrijven! Ik heb veel van jou geleerd tijdens jou reis.... Dat loslaten valt niet mee.... Maar als ik zie van hoever jij gekomen bent tot aan waar je nu staat.... WOUW! Ik heb het je al vaker gezegd; ik ben onwijs trots op jou, maar ook op ons als gezin! X

Oma Mien

Geweldig Tesse ik heb het nu van jou zelf gehoord maar het is toch heel mooi om het te lezen. Geweldige verhalen , maar ik ben heel blij om jou weer heelhuids thuis te zien, we kunnen weer lekker van jou genieten ,en geniet er zelf ook maar lekker van om weer thuis te zijn dikke knuffel van mij

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!