Afgelopen Dinsdag ben ik na een lange vlucht aangekomen in Quito. Quito ligt op 2850 m hoogte in de bergen, waardoor ik de eerste paar dagen een beetje hoofdpijn had, nu nogsteeds een heel klein beetje. Door de hoogte moet je gewoon rustig aan doen en veel drinken. De eerste dag had ik afgesproken met Rebecca, mijn stage begeleider, voor een almuerzo. Dit is een lunch. De lunch in Ecuador is de belangrijkste maaltijd van de dag. 's ochtends en 's avonds eten ze niet zo veel. Bij een lunch beginnen ze met een grote kom soep, en vervolgens krijg je rijst met boontjes, een stukje vlees en fruit. Rebecca is heel aardig en ze had meteen geregeld dat ik voor de komende dagen al mee kan op excursie, om het land beter te kennen voor ik echt begin met mijn stage. Donderdag ben ik dus meegeweest op een tour door het historisch centrum van Quito. Ik ging er lopend naartoe, 45 km. van mijn huis waar ik verblijf. Mijn huisgenoten vonden dat ik beter de bus kan nemen, aangezien het berg op was, maar ik had nergens last van, zo zwaar was die helling niet. Ookal gaat de helling maar een klein beetje omhoog, je hebt meteen last van de hoogte en bij een paar stapjes omhoog krijg je weer hoofdpijn. Het is niet zo'n hele zware hoofdpijn gelukkig, gewoon veel drinken en dan gaat het prima. Het historisch centrum heeft wel grote hellingen, ik voelde mijn benen die dag heel goed.

De dag erna ging ik op een mino zipline tour. Om 7 uur 's ochtends verzamelden we en reden we naar Mindo. Dit is een cloudforest met prachtige uitzichten. het ziet er heel jungle achtig uit. We begonnen bij een mariposario, een vlindertuin met ook kolibries. De vlinders waren prachtig net als de kolibries. Ik had ze nog nooit eerder gezien, maar het is geweldig om te zien hoe zulke kleine beestjes zo snel met hun vleugels kunnen slaan, en dat ze op 1 plek kunnen blijven zweven. Daarna gingen we wandelen naar watervallen toe. De natuur om ons heen was zo mooi en we kwamen op een plek uit waar je ook kon zwemmen tussen de watervallen in natuurlijke poeltjes. Daarna weer terug naar de auto geklommen waar we (net als op de heen weg) achter in de bak van de auto stonden, op weg naar de ziplines. We 'vlogen' over de bomen naar de overkant met uitzicht op alle bergen om ons heen, zo groen dat het was, zo mooi! Onze laatste stop was bij een chocoladefabriek waar we een rondleiding kregen en veel chocola mochten proeven. Zo lekker was het alleen niet, want we kregen alles van de chocola te proeven. De chocoladebonen groeien in een soort vrucht met een wit fatsig goedje eromheen. Het witte spul ziet er zo slijmerig uit, maar het smaakte wel zoet. Daarna konden we de boon zelf proeven als die wat rijper was. Ook 100% pure chocola wat zooo bitter is, en pure gember en barbecuesaus van chocola. Het smaakte allemaal niet zo lekker, maar de brownie op het einde maakte het goed.

Gisteren ben ik samen met Rebecca en de groep op mijn eerste 'echte' tour geweest van het bedrijf. Maandag start ik pas echt. We gingen paardrijden in Cotopaxi. Dit ligt op ongeveer 4000 meter hoogte. Denk je net gewend te zijn aan de hoogte, krijg je weer hoofdpijn. Maar goed drinken helpt. Alhoewel de hoogte wel erg goed te voelen was bij iemand uit de groep. We gingen paardrijden, maar niet op de 'gewone manier'. Met een hand houd je de teugels vast en met je andere hand het zadel. Het was best wel bewolkt en het regende (we zaten ook nog eens tussen de wolken met de paarden), dus de cotopaxi vulkaan konden we maar een aantal keer echt goed zien, maar het was prachtig, vooral de sneeuw die op de top lag. En de omgeving, overal gras met siergras waar de paarden ondertussen van aten, en bergen om je heen. Op een gegeven moment wilde Rebecca dat ik voorop ging met het paard en gingen we in galop. Zo vet! En in de verte rende wilde paarden voorbij.

Ik ben zo blij dat ik dit allemaal mag meemaken. Wat dat betreft zit ik op een super goede locatie. Ecuador is niet heel groot en Quito is centraal gelegen, In een paar uur rijden kan ik overal komen. Ik zit bij de Andes gebergte, ten oosten ligt de Amazone en dan heb je ook nog het kust gebied in het westen.

Wat de kust betreft, daar is natuurlijk net de aardbeving geweest. Die was ook te voelen in Quito, al is hier gelukkig geen schade. De aardbeving is zo eng geweest, nogsteeds heeft iedereen het er over. Ze zeggen dat het engste stuk was, dat het maar niet ophield. Ook huisgenoten van mij hebben de aardbeving gevoeld, en ik heb mensen gesproken die aan de kust zaten op het moment dat het gebeurde, gelukkig niet te dicht bij het epicentrum. Nogsteeds is er aan de kust veel schade en zijn er mensen vermist. Daarom heb ik een extra koffer meegenomen met kleding die we kunnen doneren aan de getroffen mensen. Iedereen die heeft gedoneert, hartstikke bedankt daarvoor!