Hoi allemaal,

Vorige week, net nadat ik mijn verhaal had geupload, kreeg ik een telefoontje van Rebecca. ''Hey Tess, wil je morgen mee op een tour naar mindo?'' Natuurlijk zei ik direct ja! Dus de volgende dag kon ik de groep al om 7 uur gaan ophalen bij hun hotel. Dit was pas mijn 2e keer in mindo, dus er ging nog een andere gids mee die ook de chauffeur was. Het is een super leuke dag geworden! We begonnen bij de chocolade fabriek. Dit keer daar zonder rondleiding, maar we hebben een grote kop thee/koffie gehad en een lekker stuk brownie. Daarna gingen we ziplinen, deze keer wel de 10. De uitzichten daar vervelen nooit. Als je onder aan die lijn hangt en boven alle boomtoppen uit kijkt over heel Mindo heen! Ik kan dit wel elke dag doen. Ook kon je op verschillende manieren aan de lijn hangen. Je kon gewoon normaal, mariposa (op z'n kop), of als 'superman'. Ik heb de mariposa geprobeerd. Iedereen die deze probeerde vond het een beetje eng, omdat je de lijn niet vast hebt, maar ik vond het super leuk. Het deed alleen wel een beetje zeer in je rug. Daarna gingen we tuben. Dit is op de rivier. Er zijn verschillende banden aan elkaar gebonden, en je zit tussen de banden in. Je moet je goed vasthouden aan de touwen. Er gingen twee gidsen mee die de banden een beetje proberen te sturen waar nodig, en zo ga je de rivier over. Het water was freezing! De eerste vraag die ik stelde 'No hay agua caliente aquí?'. De gids knikte en moest een beetje lachen. Ik zal vast niet de eerste zijn geweest die dit vroeg. De hele groep vond het super leuk, alleen bij een iemand was de band lek gegaan... We zijn er allemaal zonder kleerscheuren vanaf gekomen. Na de lunch gingen we naar het intinan museum, het museum van de evenaar. In deze paar weken dat ik hier ben, ben ik al 10x de evenaar over gestoken, maar toch is het leuk om 'de echte lijn' even te zien. Daar hebben we proefjes kunnen doen. Welke kant het water op draait, of het echt makkelijker is om een ei te balanceren op de evenaar, of het moeilijker is om je balans te houden op de evenaar, en ook hebben we uitleg gekregen over een zonneklok. Ecuador is niet het enige land in de wereld waar de lijn doorheen loopt, maar wel het enige land waar het naar is vernoemd. Dit komt omdat Ecuador het enige land is met de evenaar, die ook de Andes heeft. Door de bergtoppen te bestuderen van de Andes, is het makkelijker om de zon te bestuderen en worden berekeningen precieser. Zo kun je toppen op de Andes aanwijzen waar de zon op komt in bijvoorbeeld September, en in Maart is deze plek weer anders. De aarde kantelt een beetje in een jaar, en er zijn dus maar 2 dagen per jaar dat de zon precies op de evenaar staat, de 2 dagen wanneer er dus geen schaduw is. Ook is het op de evenaar mogelijk om alle sterrenbeelden te zien, van zowel het noordelijk als het zuidelijk halfrond. Maar het is hier altijd bewolkt, dus ik heb er nog niet naar kunnen kijken.
Ook heb ik in het intinan museum de evenaarsstempel in mijn paspoort gekregen. De groep in Mindo was geweldig, ik heb het deze dag echt heel erg naar mijn zin gehad.

Toen ik thuiskwam, zag ik dat ik ondertussen een berichtje van Rebecca had gekregen: ''Hey Tess, morgen is er een tour naar Papallacta, ga je mee?'' Dus de volgende dag weer op weg naar het hotel om de volgende groep op te halen die mee naar Papallacta ging. Papallacta zijn baden, die verwarmd worden door de vulkanen. Ook hebben ze mineralen, waardoor deze baden goed zijn voor vanalles: stress, botten, bloedsomloop, vertering, spieren, de huid etc. etc. Maar de dag begon met eerst een kop chocolademelk. We zijn die dag namelijk de 4000 m hoogte voorbij gegaan, Papallacta ligt iets lager. Men zegt dat chocolade helpt tegen de hoogte. Dat ga ik maar eens uittesten dan haha. Na de chocolade melk zijn we een wandeling gaan maken in Páramo. Een erg mooi natuur gebied. Het ene moment lijkt het alsof je in oostenrijk ziet, inclusief de zwart witte melkkoeien in de bergen, het andere moment loop je door de jungle met een riviertje naast je. Na een uurtje was de wandeling al voorbij, maar we hadden allemaal nog wel verder gewild, de natuur is zo mooi. Daarna dan een warm bad genomen in Papallacta. Normaal moet men wennen aan de koudte in een bad, hier moest je wennen aan de warmte, het is te heet om er ineens in te gaan. Na de lunch gingen we naar een markt hier in Quito. Op deze markt wordt vanalles verkocht, traditionele kleding maar ook souvenirs. Hier hadden we ook maar een uurtje, het was al laat. Daarna brachten we de groep weer naar huis. De volgende dag op het kantoor leerde ik mijn nieuwe collegaatje kennen. Omdat Fernando, mijn andere collega een reis gaat maken, had Rebecca iemand anders aangenomen, Renske ook nederlands.. Die dag hadden we ook een leuke picknick op kantoor omdat Fernando weggaat. Die foto staat ook op Facebook. Maar de volgende dag bleek dat Renske heimwee had en wat andere persoonlijke dingen, dus had Rebecca gezegd dat het goed was dat ze ging, en Rense heeft besloten terug naar Nederland te gaan. De to-do lijst op het kantoor moest dus even ingekort worden, omdat Rebecca en ik nu nog maar met z'n twee zijn. Maar na hard werken zijn we weer helemaal bij op schema.

Ook heb ik sinds deze week extra bijles spaans. Ik ken alle grammatica, ik weet hoe ik moet lezen en schrijven in het spaans, ik weet hoe ik moet praten in het spaans, ik kan alleen de mensen hier niet verstaan. Ik dacht dat er maar weinig mensen hier engels spreken, maar ik ben bijna alleen nog maar nederlanders of engels sprekende mensen tegen gekomen. Van de spaanssprekende mensen kan ik maar 10% verstaan, en dat is echt niet genoeg. Niet alleen heb ik het nodig om spaans te spreken, ook wil ik het kunnen spreken. Omdat het alleen om het spreken gaat, heb ik niet heel veel lessen nodig, maar het is wel fijn dat ik nu even les heb. Dus zodra ik thuis kwam van het kantoor, kon ik meteen aan de slag met spaans, waardoor ik pas rond 8 uur elke keer eten kon gaan koken. Na volgende week heb ik geen les meer.

Op het kantoor had ik tegen Rebecca gezegd dat ik graag een keer naar Otavalo wil, waarop ze zei: Oh maar er gaat een tour naar Otavalo deze zaterdag met ecosport, ik zal vragen of je mee kan. Dus gisteren weer vroeg op gestaan (om 7 uur verzamelen) en op naar Otavalo. Eerst stopten we bij een andere evenaarsmuseum, daarna gingen we naar een restaurantje waar we typische gerechten konden proeven. Biscochos zijn een soort droge koekjes, wel lekker, maar erg droog. Ook heb ik een soort van kaas geproeft, die eetje samen met caramel, en zit gewikkeld in een groot blad, ik ben vergeten welk blad, maar dat blad kun je niet eten. Het had een vreeme smaak. Daarna zijn we naar een uitzichtpunt geweest, waar we uitzicht hadden over een dorpje in een vallei met een meer en vulkanen op de achtergrond. Erg prachtig. Ook maken ze daar de panamahoed. Deze panama hoed komt niet uit panama, maar wordt zo genoemd omdat de werkers aan het panama kanaal deze hoed droegen tegen bescherming van de zon, maar het komt dus gewoon uit ecuador. Deze hoedjes zijn heel leuk, ik ben van plan er een keer eentje te kopen. Na het uitzicht punt zijn we naar de Otavalo markt geweest. Een grote markt waar ze alles verkopen. Veel kleden en ponchos, traditionele kledij, schaaltjes, schilderijtjes, tassen. Ik weet al waar ik alle verjaardagscadeaus ga kopen voor de verjaardagen die ik mis terwijl ik hier ben! Hier heb ik ook mijn eerste souvenir gekocht, een poncho :D. Hij zit heel fijn, ik heb hem gisterenavond meteen aangehad.

In Otavalo dragen ze ook nog echt traditionele kledij. De mannen en vrouwen dragen soort van sandaaltjes, Ze dragen zwarte rokken met wit aan de binnenkant, omdat ze puur moeten zijn. Ze mogen geen seks hebben voor het huwelijk, al is dit wel aan het veranderen. Dan dragen ze nog een band om hun middel. Als ze zwanger zijn dragen ze er 2, de binnenste is rood, net als de armbanden die ze dragen. Dit beschermt ze tegen slechte engergie. De 2e band is een andere kleur, hangt af van de rest van de kleuren die ze dragen, die kleur heeft verders namelijk geen betekenis. De witte bloes die ze dragen is versiert met bloemen, afhankelijk van het landschap waarin ze wonen. Dan dragen ze nog een gele ketting, dit is omdat geel de kleur is van de zon, die heel belangrijk is in Ecuador, omdat de Inca's al door hadden dat er in Ecuador iets aan de hand is met de zon (evenaar). Dan hebben ze nog een band die hun haar bij elkaar houd, voor de zon en een sjaal. De sjaal kunnen ze ook vouwen zodat het een hoed wordt, ter bescherming voor de zon. De sjaal kunnen ze om 2 schouders dragen, of om 1 schouder. Als de sjaal om 2 schouders is geknoopt, dan zijn ze getrouwd. Om 1 schouder zijn ze single.

Na Otavalo zijn we naar een krater meer gegaan, Cuicocha. In dit meer zijn door vulkaanuitbarstingen nog 2 minieilandjes ontstaan. Super mooi was het. We konden op de bergen om het meer heen lopen. Aan de ene kant hadden we het uitzicht op het prachtige meer met de eilandjes, aan de andere kant hadden we het prachtige uitzicht op de vallei met dorpjes en vulkanen op de achtergrond. Ecuador is trouwens ook het land met de meeste vulkanendichtheid ter wereld en velen zijn er ook nog actief, zoals Cotopaxi waar ik in mijn eerste week heen ben geweest. Het park is een hele tijd dicht geweest omdat de Cotopaxi te actief was. Dit is ook de hoogste berg van Ecuador en de hoogste actieve vulkaan ter wereld.

Na Cuicocha zijn we naar Cotacachi geweest, de stad waar leer wordt verkocht. Leren tassen, jassen, schoenen, riemen etc. En goedkoop!! Alleen het was een beetje stil en minder authentiek als Otavalo. Na een lange dag zijn we weer naar huis gegaan.

Vandaag een vrije dagje voor de volgende week weer begint.

Groetjes Tesse