Hoi allemaal.

Ik zal maar beginnen met zeggen dat ik helemaal ok ben. Sommigen van jullie hebben het waarschijnlijk al op facebook gelezen of een appje gehad van mij, maar er zijn weer 2 aardbevingen geweest.

De week begon rustig. Lekker gewerkt op kantoor. Woensdag had ik een paardrij tour naar Cotopaxi, de vulkaan. In de nacht van dinsdag op woensdag, om 3 uur 's nachts werd ik wakker. Mijn bed schommelde heen en weer en heen en weer. Het was 3 uur 's nachts en ik was veelste moe en slaapdronken om goed te merken wat er nou precies aan de hand was. Dat het een aardbeving was had ik wel door. Het was ergens wel eng omdat de verhalen van de eerste aardbeving nog goed in mijn gedachten zaten. Maar hoe ernstig deze aardbeving was, daar was ik veelste moe voor om daar goed bewust van te zijn. Wat mijn 2e gedachte was op dat moment, was 'Ik hoor niemand gillen, niemand rennen, niemand naar buiten gaan, dus het zal wel niet zo erg zijn.' Vervolgens probeerde ik dus nog gewoon door te slapen (wat eigenlijk niet zo goed lukte). Achteraf heb ik wel mijn buurman naar buiten horen rennen, maar zo moe dat ik was, dacht ik dat hij thuis kwam van een feestje. De volgende ochtend, het eerste wat ik deed, was op internet kijken of het wel echt was gebeurd, of ik het niet had gedroomd. Toen ik zag dat het een 6,8 was op de schaal van Richter, schrok ik wel. Dat is echt heel veel! Om 7 uur 's ochtends moest ik bij het hotel zijn van de mensen die mee gingen naar Cotopaxi. Het was een groep van KLM en die waren allemaal nog wakker op het moment dat de aardbeving plaatsvond. Zij zaten ongeveer op de 11e verdieping, en dan voel je de aardbeving veel erger. De aarde trilt niet namelijk, maar de aarde schommelt. Als je hoog in een gebouw zit, dan schommel je dus veel erger. De schrik bij hun zat er dus goed in. Ook de extra gids/chauffeur die meeging was erg geschrokken. Dit komt misschien ook omdat hij natuurlijk de eerste aardbeving ook had meegemaakt. Hetzelfde gold voor iedereen die ik sprak. De meesten zaten hoog in een gebouw, of hadden de eerste aardbeving mee gemaakt. Dan zit de schrik er natuurlijk goed in en bij de minste of kleinste beving zit je natuurlijk al recht overeind. Toen ze zeiden dat het ook beter en veiliger was voor mij als ik ook naar buiten was gerend, besefte ik pas dat het toch een beetje dom was van mij dat ik, terwijl mijn bed nog heen en weer ging, probeerde verder te slapen. Alhoewel ik ook mensen had gesproken die zo diep sliepen dat ze de aardbeving niet eens hadden gevoeld. De volgende nacht ging het toch een paar keer door mijn hoofd dat er een mogelijkheid bestaat op nog een aardbeving, een naschok misschien. Wie weet vond die wel meteen de eerstvolgende nacht plaats. Ik sprak met mezelf af dat bij het minste of geringste bevinkje dat ik zou voelen, ik meteen naar buiten zou rennen. Elke keer als er nu een politiewagen of ziekenwagen voorbij komt gereden met een sirene, denk ik dat dat een lucht alarm is en we allemaal naar buiten moeten rennen. Er is hier niet eens een lucht alarm. Ook reed er een keer op mijn werk een zware vrachtwagen langs waardoor het begon te trillen, ik zat meteen recht overeind.

Die dag ging ik dus naar Cotopaxi. Weer paardrijden, maar het was heel erg bewolkt. Toch was het een hele leuke dag. We gingen naar de Rumiñahui vulkaan (niet actief. Er is ook nog een 3e vulkaan in dat gebied, de Pasochoa vulkaan), vlak daarbij zit een grot met uilen. Op de terug weg ging ik flink in galop :D. Toen we gingen lunchen kreeg de extra gids een telefoontje. Er was nog een aardbeving geweest in Ecuador, ietsjes lichter dan die van die nacht (6,7 en 6,8) en ook te voelen geweest in Quito. Ecuador 'was verdrietig', dus alles was die avond dicht (behalve de restaurants), ook onze gids moest huilen toen hij het telefoontje kreeg. De groep werd er een beetje bang van, omdat ze echt waren geschrokken van de aardbeving van die nacht.

De volgende dag was er niets aan de hand. Ik kreeg te horen dat ik de volgende dag (vrijdag) weer mee mocht naar Cotopaxi. Ik had een diverse groep, 1 KLM'er, 3 uit USA en 1 uit New-Zealand. 2 Waren goede paardrijster. Degene uit New-Zealand deed ook paardwedstrijden thuis. Het was maar goed dat er 2 bij waren die veel ervaringen hadden, want op de een of andere manier waren een aantal paarden heel erg onrustig. We hadden dezelfde route, weer naar de uilen grot.

Zaterdag was ik vrij en zondag eigenlijk ook. Maar ik kreeg weer een appje van Rebecca dat ik zondag weer naar Cotopaxi mocht. Dan zou ik maandag (vandaag) vrij zijn. Het was heel gezellig, ik had maar 2 KLM'ers en het ging hartstikke goed.

Vrijdag en Zondag waren echt perfecte dagen in Cotopaxi. Het was niet koud, geen regen, en weinig wolken, waardoor we de beste uitzichten ooit hadden op de Cotopaxi vulkaan. Ik kon eindelijk de vulkaan in zijn geheel zien. Je ziet ook de rook uit de vulkaan komen omdat hij actief is, je ziet de gletjser en de rode stukken in de vulkaan, vanwege het ijzer. Het was prachtig!

Morgen weer aan het werk.

Groetjes Tesse