Hoi allemaal,

Het is nog maar een paar daagjes geleden sinds ik mijn vorige blog heb ge upload, maar er is wel iets gebeurd in die tijd.

Ik eindigde mijn vorige verhaal met dat ik weer naar Cotopaxi zou gaan de volgende dag, maar daar is niets van terecht gekomen. De avond van die blog had ik zo ontzettend veel last van mijn enkel, ik liep zelfs mank. De pijn zat aan de binnenkant van mijn enkel en zelfs een aanraking deed zeer. Tijdens paardrijden, heb je je voeten wel nodig, dus ik vreesde dat het niet ging lukken. Ik stuurde daarom een berichtje naar Rebecca waarin ik uitlegde wat er aan de hand was en dat ik wel mee zou kunnen naar Cotopaxi, maar om dan in plaats van het paardrijden te blijven wachten bij de auto, zodat de extra gids in mijn plaats mee kon op het paard. Maar dat vond Rebecca geen goed idee. Ze zei dat ik beter naar het ziekenhuis kon gaan, ik had de week daarvoor tenslotte ook al zo veel hoofdpijn. Nou ben ik niet iemand die snel een piepertje is bij een pijntje, en ik zie het ook niet zitten om al zo snel naar het ziekenhuis te gaan (al helemaal niet hier), maar het was toch beter zo.

De volgende dag ben ik dus vroeg opgestaan en heb ik een taxi naar het ziekenhuis gepakt. Het was een prive ziekenhuis en zag er goed uit. Nadat ze me even hadden gewogen, gemeten, hartslag gecontroleerd, bloeddruk gecontroleerd en temperatuur hadden gemeten, kreeg ik een bed toegewezen en kreeg ik een ziekenhuisschort die ik aan moest. Het zou toch niet zo moeten zijn dat ik moest blijven? Het is maar een pijntje aan mijn enkel. Maar volgensmij was dat gewoon de gang van zaken daar, want ik werd na een paar uurtjes alweer ontslagen. Er kwamen 3 dokters kijken, waarvan er eentje engels sprak. Ik heb mijn spaans hier dan wel verbeterd, maar medische termen ken ik echt niet hoor. Van de andere 2 dokters kon ik er ook maar eentje goed verstaan. Ik heb ze uitgelegd dat ik in MIndo ben geweest en daar waarschijnlijk ben gestoken door een insect.

Ik ben nu een paar keer in Mindo geweest en de 2e keer in Mindo (mijn eerste echte tour) was ik zovaak op mijn enkel gestoken door muggen. Ik merkte al snel dat ik hier anders reageer op muggen. De bultjes zijn rood en worden uiteindelijk ook echt korstjes. Ook jeuken ze veel erger. Waarschijnlijk hebben die muggenbulden de huid op mijn enkel kapot gemaakt, waardoor ik waarschijnlijk afgelopen dinsdag in Mindo ben gestoken door een bepaald soort mug, die nu beter kon steken omdat de beschermlaag op mijn huid daar weg is. Mijn enkel was helemaal dik, helemaal rood aan de binnenkant en voelde ook warmer aan. Om zeker te weten dat het een infectie was, werd mijn bloed even geprikt. Dat is toch wat hier! In plaats van een band om mijn arm te knopen, knoopte ze zo'n rubberen doktershandschoen om mijn arm. Wanneer mijn bloed in het spuitje was, goten ze het gewoon boven mijn bed over in andere buisjes.

Na ongeveer anderhalf uurtje gewacht te hebben kwam de uitslag. Een paar waardes in mijn bloed waren echt niet goed en het is inderdaad een infectie. Ik kreeg wat papieren mee en kreeg een recept voor medicijnen. Ook moest ik over 3 dagen een vervolgafspraak inplannen met een dokter, die gespecialiseerd is in infecties om te kijken of het goed gaat. Ik liep naar de bali toe om te vragen of zij even voor mij de extra afspraak konden maken. Maar nee, dat ging niet. De dokter was op vakantie...
''De 24e is hij weer terug''.
''Ja, eeh.. hallo, ik sta hier niet voor niets, ik heb een vervolgafspraak nodig!''
''Nee, dat gaat niet, hij is op vakantie''
''Ik ben niet voor niets in het ziekenhuis, en er is mij niet voor niets verteld dat ik een vervolgafspraak nodig heb! Ik heb een dokter nodig in 3 dagen, kun je dan niet een andere dokter regelen voor mij??''
Ik heb de mevrouw aan de bali nog 3x laten bellen, voordat er een andere dokter was voor mij. Nadat ik dit had geregeld, kon ik mijn medicijnen gaan halen. En dat ging ongeveer precies hetzelfde.
''Die medicijnen hebben we hier niet meer...''
''Ja, wat moet ik dan? Ik heb deze niet voor niets voorgeschreven gekregen, ik heb ze nodig''
''Deze hebben we hier niet meer sorry''
''Ik heb ze toch echt nodig, kan ik ze dan niet ergens anders halen?''
Het verbaasde me dat de mensen die achter al deze balies werken, niet zelf met een oplossing kwamen, ik sta er toch niet voor niets? Het is wel mijn gezondheid, ik kan dan toch niet van het kastje naar de muur gestuurd worden? Uiteindelijk heb ik na 3 pharmacies gezien te hebben al mijn medicijnen bij elkaar kunnen sprokkelen.

Nu lig ik nogsteeds met mijn voetje omhoog. Het gaat beter en is inmiddels al wel minder dik. Als ik veel sta of moet lopen, dan gaat het weer zeer doen. Dus voorlopig rustig aan doen en ik denk ook niet dat ik een deze dagen in een tour gepland wordt. Maar het is wel beter zo, over een tijdje kan ik vast wel weer een tour doen. Misschien wel naar Mindo

Groetjes Tesse