Het is nog niet zo heel erg lang geleden sinds ik heb geschreven. Maar ik ga deze keer over Ecuador in het algemeen schrijven.

Op straat zijn er veel straatverkopers. Je ziet echt super veel verschillende mensen. Je ziet gewone ''normale'' mensen (met gebrek aan een beter woord), je ziet zakelijke mensen, en je ziet mensen in traditionele kledij. Hiervan zijn er twee verschillende. Je hebt mensen met open schoenen, hoge gekleurde kousen, een gekleurde trui met een ander kleur vestje, haren in een vlecht of twee en en een hoed. Deze mensen verkopen ook veel fruit op straat. Elke keer als je langs zo iemand loopt hoor je ''Mi hija, manzanas, moras, naranjillas, un dollar!''. Ook hoor je dit heel vaak geroepen vanuit speakers van een auto. ''Manzanas, naranjillas un dollar un dollar''. En ik zweer dat diegene die dit roept vanuit de auto mij achtervolgt! Overal waar ik kom, hoor ik dezelfde stem dit roepen. En ik weet ook zeker dat diegene die dit roept zichzelf hartstikke verveelt, want het wordt met zo'n monotone stem geroepen. Maar deze mensen zijn niet de enige mensen die fruit verkopen. Ook mensen in normale kleren staan op straat bij stoplichten dingen, fruit en water te verkopen. De andere mensen in traditionele kledij die je ziet lopen, zijn de mensen die ik al een keer heb geschreven, die je vooral in de Cayambe provincie ziet. Deze dragen sandaaltjes, donkere rok en een witte bloes versiert met bloemen en een band om hun middel.

Als je savonds op straat bent, zie je bij de stoplichten ook veel straatartiesten. Tot mijn verbazing zien deze mensen er heel westers uit. Of dit reizigers zijn die hier gestrand zijn, weet ik niet. Ze doen kunstjes, jongleren, doen acrobatische trucjes, zitten op een eenwieler of hangen de clown uit. Sommigen spelen zelfs met vuur. Ik heb zelfs een keer iemand gezien die een koort had gespannen boven alle autos en deed koordansen. Ze weten precies hoelang een stoplicht op rood staat, want dan is hun act ook afgelopen. Terwijl de autos aanrijden lopen ze tussen de autos door en verzamelen zo een beetje geld.

Het verkeer hier is een chaos. Er zijn heel erg veel eenrichtingswegen, dus als je een afslag hebt gemist, moet je eerst nog 5 minuten omrijden voor je weer terug bent. Iedereen toetert hier naar elkaar. Tot mijn verbazing heb ik nog maar 1x een ongeluk gezien. Wel een aantal keer bijna een ongeluk gehad. Is niets geks, aangezien iedereen hier inhaalt zonder te kijken, ook rechts. Omkeren hier op de weg is spelen met je leven. Tijdens spitsuur staat er veel politie, het verkeer te ''regelen'', iedereen doet alsnog wat diegene zelf wil. Een keer heb ik zelfs politie op straat gezien, die meer met haar telefoon bezig was dan met het verkeer. Ook als voetganger is het niet makkelijk. Je moet zelf voorang nemen, anders sta je de volgende dag nog te wachten bij het kruispunt. Dit betekend, dat je gewoon moet oversteken, en tussen autos moet slalommen, die staan te wachten op een gaatje in de rotonde. Op het begin vond ik het een beetje eng, en volgde ik vooral de locals, maar nu steek ik zelf ook over, gewoon op mijn gemakje, die auto's wachten maar op mij. Ik heb tot nu toe 2 keer meegemaakt, dat wanneer ik bezig ben een grote drukke kruispunt over te steken, het licht ineens weer op groen gaat. Maar wachten tot ik ben overgestoken, nee ho maar. Ze rijden gewoon aan, toeterent dat ik aan de kant moet gaan. Maar waar heen? Ik stond midden op het kruispunt en kon geen kant op. Het enige wat ik kon doen, was stilstaan op de streep die rijbanen aan geeft, en uitkijken dat geen auto mij raakt. En hoe vaak ik ook al niet ineens rennend naar de overkant moest omdat er een auto aan kwam, of nog snel terug op de stoep moest springen. Ze rijden als gekken hier. En de politie maar denken dat ze zeggenschap hebben op het verkeer hier. Hoevaak ik al wel niet heb mee gemaakt, dat ze wenken dat een bepaalde richting mag aanrijden, maar de mensen toch verder gaan. Ook ik, als ik zie dat de locals ook gewoon over steken, loop ik gewoon met ze mee. De politie ziet het gebeuren maar doet er niets aan. Maar als ze iets zien waar ze geld aan kunnen verdienen, kunnen ze je wel ineens aan de kant zetten. Ik zat een keer met Fernando in de auto, en hij was aan het bellen. De boete was een paar tientjes, dus veel haalt het niet uit.

Om de spitsuren tegen te gaan, hebben de Ecuadorianen hier ''pico y placa'' bedacht. Wat het precies betekend weet ik niet. Maar iedereen met een auto heeft 1 dag in de week, dat diegene niet tijdens de spits mag rijden. Dus je moet of heel vroeg op je werk komen en vroeg vertrekken, of heel laat aankomen en laat weggaan. Op het kantoor betekend dat, dat degene met Pico y placa om 11 uur pas op het kantoor is, en om half 8 weer weg gaat.

Groeten doen mensen hier met 1 kus. Op het begin verwarrend, want ik ben natuurlijk gewend om 3 kussen te geven. Nu ben ik zo gewend om 1 kus te geven, dat wanneer na een tour KLM'ers mij 3 kussen willen geven, ze lachend zeggen tegen mij ''Wij doen het op de Nederlandse manier!''. Ook op het kantoor, ookal is Rebecca gewoon Nederlands, we groeten toch altijd met 1 kus. Ook bij het weggaan.

Ik merk dat ik aan het groeien ben hier. Ik ben iemand die snel in de stress raakt, maar ik merk dat ik steeds rustig blijf in situaties waarbij ik normaal in de stress geraakt zou zijn. Dat vind ik zo fijn! Het enige wat me van binnen nog onrustig maakt, is als ik dingen had gepland op mijn vrije dag, en ik last minute een tour heb. Door de weeks vind ik het niet erg, dan werk ik gewoon op het kantoor, maar wanneer ik echt dingen had gepland, maakt me dat nog wel onrustig. Maar bij andere dingen niet. Als we een probleem hebben of er iets aan de hand is en ik heb de nood telefoon, blijf ik toch rustig. Ik ben hierom toch ook stiekem wel trots op mezelf.

Ook ga ik nog niet naar huis, ik ben flink bezig mijn reis in Peru te plannen! 16 September eindigt mijn stage, en dan ga ik eerst nog door Peru heen. Ik ga van noord, langs de kust, naar zuid, en dan naar Cusco. Ik begin in Chachapoyas, dan naar Trujillo, een middagje Lima, Nazca, Arequipa, Puno, Cusco/Ollantaytambo, Incatrail/Machu Picchu en een dagje Cusco. Ook ga ik binnenkort mijn vlucht plannen, dus dan kan ik een datum geven waarop ik weer thuis kom.

Liefs Tesse