Kamisaraki en Waliki op de Uros eilanden en breiende mannen op het Taquile eiland - het Titicaca meer

Bij aankomst in Puno voelde ik me heel beroerd. Ik weet niet hoe het komt, misschien de hoogte, alhoewel ik niet de hoogteziekte symptomen had. Ohnee, ik had gewoon een tour de volgende dag. Dus heb ik een paracetamol genomen en vitamine pillen, en de volgende dag stond ik toch weer vroeg op. Gelukkig ging het toen wel beter. Ik ging het Titicaca meer op. Dat is een reusachtig groot meer op de grens van Peru en Bolivia, vooral bekend vanwege de drijvende riet eilanden: de Uros eilanden. We hadden een toeristen boot, en ik voelde me net zo'n Chinese toerist: vanalles willen zien zonder er iets voor te doen, behalve fotos maken. De Uros mensen hebben nogsteeds hun eigen taaltje, en we leerden de woorden Kamisaraki en Waliki. Kamisaraki zeg je als begroeting en betekend: Hallo, hoe gaat het? Het antwoord is Waliki. Bij aankomst in Uros zagen we al de mensen staan in hun fel gekleurde traditionele kledij. Ze begonnen te zwaaien naar ons en zeiden precies in koor: Kamisarakiii!! Hoezo ingestudeerd? Lopen op deze riet eilanden voelt alsof je loopt op een matras. Je kan er zelfs op springen. De mensen zijn naar het meer verhuisd om te ontsnappen aan de Incas die gingen veroveren. Elke 2 weken moeten ze een nieuw laagje riet aanleggen omdat ze anders zinken. Alles is van riet: de huizen, het bed, het eiland, de boten etc. Ze eten het zelfs! Wij kunnen dat niet omdat onze maag hier niet tegen bestemd is. Wel hebben ze zonnepanelen en radios. Deze zonnepanelen zijn gedoneerd door iemamd die hier een keer verbleef en perongeluk een kaars omstootte, wat deze mensen daarvoor jaren gebruikte (en wat dus ook al jaren misging). Toen wij op de traditionele boot stapte, begonnen ze te zingen. Eerst in hun eigen taal, wat heel leuk was, en zelfs de kinderen deden mee. Maar al snel ging het over op: Vamos a la playa, oh ohohoh, woohoo! Volgens mij is toerisme heel zeldzaam hier.... Na 10 minuten in deze boot, langzaam vooruit gekomen, keerden we weer terug naar het eiland. We zijn nauwelijks van plek veranderd met de boot. Daar probeerden ze ons vanalles te verkopen. Ik en iemand die ik op de boot had leren kennen hadden al uitgerekend dat ze per dag al meer verdienen dan een maandsalaris van een politieagent. Volgens mij beseffen deze mensen niet dat ze rijk zijn. Daarna gingen we naar Taquile. Hier breien de mannen mutsen, waaraan je kan zien of de mensen op het eiland single zijn (rood met wit) of getrouwd (alleen rood). Deze mutsen zijn echt helemaal handgemaakt en ook echt stevig. De vrouwen doen ander werk, zoals boeren op het land of koken. Natuurlijk zaten alle symbolen op de mutsen en riemen vol met symboliek. Ook lieten ze ons dansen zien en namen ze ons weer mee in de dansen. Het eiland had een hele mooie omgeving en je kon er prachtig rondlopen. Ook kon je Bolivia zien liggen. Daarna keerden we terug naar Puno. De volgende dag ging ik naar Cusco. Ik had een bus die ook onderweg stops maakte. Eerst gingen we naar een museum in pacaras. Ik vond het een beetje saai. Daarna hadden we een prachtige viewpoint, echt heel mooi! Daarna gingen we naar een archeologische inca plek, waar een tempel heeft gestaan. Dit was echt super mooi! He heette Raqchi(????) Het betekend iniedergeval keramiek in het Kechwa. Als laatste bezochtte we een hele oude koloniale kerk. Deze had ook inca kenmerken om de lokale bevolking te lokken en om ze ook katholiek te maken. Het was vol met schilderingen en siersels. We kregen een cd met fotos, want je mocht er geen fotos maken. Dus ik kan thuis laten zien hoe mooi deze kerk was. Onderweg hebben we ook nog geluncht. Ik ben best wel boos op de mensen van die plek, ze hielden illegaal Vincuñas in slechte conditie. Zowel de mensen van die plek als de gids zeiden dat ze een vergunning hebben en de overheid zegt dat ze deze diertjes zo moesten houden. Na de lunch gaan ze weer vrij.... Ze konden nauwelijks hun kont keren, zaten in een kleine omheining met touw on hun nek en ze hadden niet eens water. Later ben ik er achter gekomen dat ze nooit een vergunning konden krijgen, omdat je alleen Vincuñas mag houden als je er minstens 3 hebt (??? moet ik dat ook geloven misschien???). Ook zeiden ze dat de omheining er was omdat ze anders gaan bijten. Vind je het gek? Vincuñas kunnen slehter tegen gevangenschap dan welke lama/alpaca soort dan ook. Ze zeiden dat ze ze los zouden maken, maar moet ik dat geloven? Nu ben ik in Cusco, en heb er al weer een paar dagen op zitten. Nog een paar nachtjes en ik ben thuis! Wat kijk ik daar naar uit!

Arequipa en de Colca Canyon

Op het moment dat ik dit schrijf ben ik in Puno, de stad van hrt Titicaca meer. Maar de afgelopen dagen ben ik in Arequipa geweest en heb ik een tweedaagse Colca Canyon tour gedaan. Arequipa is een prachtig, prachtig, prachtig mooie stad! Het heeft hele mooie architectuur en binnenpleintjes met restaurantjes en schattige tafeltjes en stoeltjes en een hele mooie centrale plein. Alles is gebouwd van wit vulkanisch steen. Heel mooi! Ik heb er een stadstour gedaan, waar we ook leerden over lamas en alpacas, omdat we ook langs een plek gingen waar ze alpaca en lama wol maken. De volgende dag had ik een heel vroege pick up voor de colca canyon tour. Volgens mij had ik een vrij luxe tour, want ik zat toch met alleen maar 40+ers in de bus, sommigen zelfs oudjes en raad eens wat mijn kamer was? OMG ik kon niet stoppen met lachen en juigen. ik was in de hemel beland! Ik had een suite voor 4 personen voor mijn eigen alleen! En dat terwijl ik maar een backpacker ben! Ik had zelfs de luxe dat ik de volgende ochtend, ik lag in het midden van het bed, ik naar een koud stuk moest rollen in bed om bij mijn telefoon te komen, aangezien ik een 2/3 persoons bed had. En dan de douche, ik kon er een party in houden en het had twee reuze douchekoppen! Fantastisch! Tijdens de Colca Canyon tour was het ook de eerste keer dat ik hoogte ziekte verschijnselen kreeg, maar gelukkig gingen ze ook gauw weer weg, alhoewel ik de volgende dag wel echt ziek werd. Maar na een nachtje slapen (niet meer in de suite helaas) ging het alweer beterder. Onderweg naar de canyon kwamen we langs prachtig mooie landschappen en we zagen verschillende (rokende) vulkanen. We reden door het landschap van de vincuñas, een lama soort. Je zag ze werkelijk overal langs de weg. In de Canyon konden we naar de thermatische baden. Ja daag! Ik ben er voor de avontuur en ik heb al een wat luxere tour. In het restaurant waar we lunch hadden zag ik dat je ook kon ziplinen. Dus raad eens wat ik in plaats van de thermatische baden heb gedaan? Ik heb zelfs op z'n kop gehangen boven het ravijn (mam misschien had je dit beter niet kunnen lezen aangezien je al grijze haren krijgt van mij ;) en ik ging snel en stijl naar beneden over het ravijn. Die avond gingen we eten met een show van traditionele dansen. Het was natuurlijk hartstikke nep en opgezet, maar wel leuk. De volgende dag gingen we naar 'Cruz del Condor', een Condor viewpoint. Wat zijn die beesten grooooot! Echt reuzachtig. Soms vlogen ze zelfs maar een paar meter over ons heen. Man man wat een beesten. Op z'n meest zag ik er 5. Majestueus was het. Ook stopten we die dag bij wat dorpjes waar alle mensen met hun lamas en alpacas in hun traditionele kledij rondliepen. Ook heb ik cactus sap geproeft, dat naar kiwi smaakt. Toen gingen we naar Puno. Onderweg stopten we bij een heel mooi meer, en een meer met flamingos. Voor het eerst in mijn leven heb ik wilde flamingos gezien! En weer was deze dag gevuld met ontelbaar veel mooie landschappen en wilde lamas en alpacas. Wat is Arequipa en de Colca Canyon onbeschrijfbaar mooi! Ik kan jullie thuis wel de fotos laten zien, maar ik zeg jullie: stap in het vliegtuig en ga het zelf bezoeken, want de fotos zijn er niets bij!

De mysterieuze Nascalijnen!

Nadat ik haastend mijn bus naar Nasca heb gehaald, die vervelende man van me af heb geschud en ik heel laat in bed lag, kon ik vroeg op staan voor mijn vlucht boven de Nascalijnen. Als klein meisje heb ik er ooit van gehoord en wilde ik ze graag zien. Nu was het eindelijk zo ver! Ze hadden me gewaarschuwd: je wordt ziek zeiden ze. Want het vliegtuig gaat heen en weer zodat de mensen aan beide kanten alles kunnen zien. Ach dacht ik nog, dat heb ik nog nooit meegemaakt. Dus vol goede moed ging ik naar het vliegveld. Daar kon je een documentaire zien van National Geographic. De wetenschappers denken nu dat het openlucht tempels zijn, maar nogsteeds zijn er veel vragen over deze lijnen. Hier zijn dus ook veel skeletten gevonden van mensen die geofferd zijn. Hun hoofden worden afgehakt, die hebben ze elders ook terug gevonden.

Het vliegtuigje dat we kregen was zo´n kleintje, met een propellor aan de voorkant. We kregen een koptelefoon op en we gingen de lucht in. Er zijn verschillende vormen: Een kolibrie, condor, aap, boom, hagedis etc. En het ging inderdaad van links naar rechts: ´´Rechts de aap, links de aap, rechts de kolibrie, links de kolibrie´´. Je moest soms goed kijken om ze te zien, maar ik heb ze allemaal gespot. Wat ik zelf echt niet leuk vond, was dat de panamericana weg dwars door de hagedis loopt. Hadden ze die weg nou echt niet 50 meter meer naar de zijkant kunnen verplaatsen?? En inderdaad, ze waarschuwde me, ik wuifde het weg, maar ik werd toch misselijk. Je gaat echt heen en weer en je wilt alles zien. Maar gelukkig zeiden ze toen: We gaan terug naar het vliegveld. Man wat had ik toen een grote lach op mijn gezicht!

Die avond had ik met een paar andere mensen van het hostel gezellig gekookt, met het eten dat we op de lokale markt hadden gekocht. Nasca is een heel leuk dorpje met een hele gezellige vibe! Laat in de avond had ik mijn bus naar Arequipa, waar ik nu ben. Daar schrijf ik de volgende keer over.

Ik had graag wat fotos van Nasca willen uploaden, maar mijn laptop heeft het begeven. Dus de fotos komen over 2 weekjes, als ik weer terug in NL ben.

Groetjes Tesse

Trujillo (Huanchaco) en Lima

Na Chachapoyas was het tijd om naar de kust te gaan. Ik zei altijd dat ik naar Trujillo ging, maar eigenlijk verbleef ik in het dorpje Huanchaco, wat ernaast ligt. Het is een soort van Boxtel-Esch. Van Trujillo zelf heb ik niet zo veel gezien, maar man wat was Huanchaco een heerlijk dorpje! De hostel waar ik in verbleef was echter minder. Ik heb tot nu toe niets gedaan zonder de reviews te lezen, maar waar de goede reviews vandaan kwamen over dit hostel is mij een raadsel. Wat was dat slecht zeg! En smerig! En er verbleef verders ook niemand (wat mij dus niets verbaasd). Degene voor mij was er 4 dagen terug geweest, en de badkamer van mijn kamer was zo vies, als ze die in 4 dagen niet eens schoon kunnen maken, en wie zegt dat diegene wel mijn kamer ook had? Dus ik sliep maar in mijn laken zak. Toch kreeg ik die avond 2 kamergenoten, zij kwamen ook af op de goede reviews. Het is maar goed dat ik meteen in slaap viel, want toen vertelde zij dus de volgende ochtend dat ze beestjes in hun bed hadden gevonden, en dat ze dus bovenin de stapelbedden gingen slapen, ook in hun lakenzak. Gelukkig was mijn bed schoon. Zij zouden 2 nachten verblijven, maar hadden na 1 nacht ook maar uitgechekt. Ze wilde die ochtend gebruik maken van de keuken, maar er lagen blijkbaar eierschillen en er vlogen overal vliegen... Gatverdamme!

Het was mijn plan om op dag 1 Chanchan te gaan bezoeken en dag 2 Huacas. Dat zijn allebij archeologische sites, maar toen ik zag hoe leuk het dorpje eigenlijk was, heb ik beide in 1 dag gedaan, zodat ik op dag 2 lekker kon gaan genieten van het dorpje zelf. Chan chan was fantastisch! Het was super mooi. Het ligt soort van midden in de woesijn, 2 km van de grote weg af. Het was wel raar om op dat pad te lopen, omdat je dan echt midden in de woestijn loopt, alleen, en achter je heb je bergen, en in de verte hoor je de zee. Maar vroeger was er veel vegetatie, water, bomen, planten etc. Want die mensen die hier vroeger woonde deden veel aan landbouw. De gids vertelde mij over de decoratie op de muren die ze hadden. 3 Was voor hun het heilige getal, want je had de lucht (waar de goden zaten), de aarde (waar wij leven) en het hiernamaals. De muurdecoratie bestond daarom ook uit 3 delen, de lucht (het bovenste deel, bevatte eigenlijk ook geen decoratie, was gewoon kaal), de oceaan (hun belangrijkste bron, het bevat water en vissen, dit bestond uit lijnen op de muur, wat de golven voorstelden, ookal waren het gewoon rechte lijnen) en eekhoorns (ja, je leest het goed, eekhoorns. Die kwamen vroeger vaak voor daar, maar ik ben even vergeten wat ze nou precies betekenden, waarschijnlijk gewoon voedsel). Ook deden de mensen veel offeren, om de goden gunstig te houden. Hun belangrijkste god was de maan. Want de maan bepaald het tij van het water in alles, en je kunt de maan soms ook overdag zien en dus vrij vaak. Het Spaanse woord voor maan is La Luna. Misschien hebben jullie het al door, 'la' is vrouwelijk, en 'el' is mannelijk. Omdat de maan dus vrouwelijk is, waren vrouwen ook belangrijker in deze beschaving dan mannen. De eekhoorns op de muren hadden ook verschillende delen in hun staarten. Als ze 3 delen hadden, waren ze dus vrouwlijk. Want 3 was het belangrijkste getal voor ze. Als ze 4 delen hadden waren ze mannelijk. Ook waren er vogelsoorten op de muur, waarschijnlijk ganzen, of andere waterdieren. Als je deze volgde, kwam je bij water uit, en waar water is, is ook voedsel. Ze leiden naar de zee om te vissen, en als je ze in de woestijn volgt, kom je bij water uit. Op de muren leidde ze naar de uitgang als je ze volgde. Heel slim, want alleen deze mensen wisten dat natuurlijk, indringers verdwalen in het doolhof wat ze daar hadden gecreeerd.

Mijn gids hier was echt fantastisch. Hij was zo enthousiast en nam je helemaal mee in de verhalen. Ik moest soms wel mijn lach in houden, want zijn enthousiaste stem, in combinatie met zijn amerikaanse accent (waar hij die vandaan haalde? Hij was gewoon Peruviaans) en met zijn gay accent (want die had hij ook), maakte het af en toe hilarisch hoe hij dingen uit sprak. Maar ja ik kon natuurlijk niet ineens in lachen uit gaan barsten.

Daarna ben ik naar Huacas gegaan. Je hebt Huacas del sol y de la luna. Ofterwijl, tempel van de zon en de maan. Maar voor deze beschaving was de zon het belangrijkste. De tempel van de zon was onder constructie, dus ik heb alleen de tempel van de maan kunnen bezoeken. Deze had nog meer kleur, maar minder indrukwekkend. Misschien was het ook raar, omdat deze meer bedekt was onder platen, om de plek te beschermen tegen erosie. Dat maakte de plek wel een beetje lelijk. Ondanks dat er meer kleur en schilderingen zichtbaar waren, deed het mij toch minder dan chanchan. Misschien komt het ook omdat deze gids je echt niet mee nam in de verhalen, en gewoon stond te vertellen alsof wij de volgende groep waren (wat natuurlijk ook zo was, maar is niet goed voor de concentratie). Ik weet dus ook minder nog te vertellen over de site. Ook bevatte deze decortie minder dubbelzinnigheid en betekenissen dan Chan Chan. Een monster kop kwam vaak voor, de god van de berg. Deze leek wel heel erg op de Kala-hoofd uit het Hindoeisme, terwijl deze mensen elkaar nog nooit hadden ontmoet. Heel bijzonder!

Dus de volgende dag ben ik lekker het dorpje rond gaan lopen. Het is een klein plekje, maar de vibe die er hangt is fantastisch. Er zijn een paar toeristen, maar niet heel veel. Ik heb lekker die dag mijn e-reader gepakt, en ik ben op het strand gaan liggen (gewoon in mijn spijkerbroek, want alles zat alweer ingepakt). De golven kon ik ook al horen vanuit mijn kamer (misschien het enige positieve van mijn hostel, die ook echt aan het strand lag). Ik ben die dag wel heel erg verbrand, dus dat is erg handig als ik elke dag weer een rugzak op mijn schouders draag.

Die avond ging mijn bus naar Lima. Omdat ik echt maar een paar uurtjes in Lima was, had ik daar geen accommodatie geboekt. Maar Willem, een klas genoot van mij, was net met zijn groep/tour in Lima, en had er voor gezorgd dat ik mijn tas in zijn hotel kon achter laten. Hij had alleen net niet optijd geappt welk hotel het was, waardoor ik al buiten wifi bereik was. Dus bij aankomst op het busstation, zei ik tegen de taxi chauffer: zoek maar een restaurantje met wifi in Miraflores (de wijk). Misschien had ik iets specifieker moeten zijn, want hij reed eerst naar een chique hotel waar het ontbijt 50 soles kostte. Maar even later zat ik in een fijn cafeetje aan een theetje en had ik wifi. Het was leuk om even later Willem weer te zien en te horen hoe het met zijn stage gaat. Ik kon zelfs nog even douchen daar, voordat ik mijn tour had, terwijl Willem alweer zelf bezig was met zijn eigen tour. Ik had een free walking tour, die ik maar voor de helft kon doen, omdat mijn bus die middag weer ging. Maarja, het was toch gratis, en de grootste highlights van de stad heb ik gezien. Het is ook een koloniale stad net als Quito die ook heeft, alleen net een beetje anders. De gids zei tegen mij ''No worries, you will be on time'', maar daar klopte helemaal niets van. Volgens hem was het 20 minuten vanuit daar naar de wijk Miraflores, maar met dat Lima-verkeer waardoor we in de file hebben gestaan, heb ik toch nog 3 kwartier in de auto gezeten voor ik weer bij het hotel was waar mijn tas stond. Toen moesten we dus flink haasten om mijn bus te halen, die ik op 15 minuten na heb gehaald. Gelukkig maar! Ik zat nog helemaal in de stress op het bus station even bij te komen, toen er een meneer naast me kwam zitten die maar bleef praten en praten, waar ik helemaal geen zin in had. Maar hij moest naar Arequipa en ik naar Nasca, dus ik zou niet bij hem in de bus zitten, dacht ik... Omdat Nasca op de weg naar Arequipa lag, zat ik wel bij hem in de bus, en raad eens, hij zat toevallig naast mij. Ik reageerde amper, en ik snap niet hoe hij het deed, maar ondanks mijn reacites bleef hij uit het niets nieuwe onderwerpen aansnijden, dus op een gegeven moment keek ik maar extreem uit het raam, in de hoop dat die tip wel aankwam.

Na een lange busrit ben ik nu aangekomen in Nasca. Morgen heb ik mijn Nasca vlucht over de Nasca lijnen. Daar zal ik de volgende keer over schrijven.

Van Quito naar Chachapoyas

Mijn eerste gedeelte in Peru zit er alweer op! Ik ben met de bus naar Chachapoyas gegaan, in het noorden van Peru. Het was een lange, lange busrit, en erg vermoeiend, maar ik ben goed aangekomen. Eenmaal daar legde ik snel mijn spullen in mijn hotel kamer, want ik had direct een tour. We gingen naar Kuelap, dat was een dorpje/fort van de Chachapoyas mensen, die daar iets voor de incatijd waren. Toen de Spanjaarden kwamen om te veroveren, hebben ze nog samen met de Inca's gewerkt om ze tegen te houden. Het was heel mooi en indrukwekkend, maar heel koud, bewolkt, en veel regen. Door de kou was het moeilijk om je concentratie erbij te houden, iedereen was er voort klaar mee. Door de bewolking kon je de uitzichten ook niet goed zien. Daar heb ik wel mijn eerste wilde lamas gezien, die op nog geen 1,5 meter van je af stonden. Het was heel mooi. De volgende dag ging ik naar Revash. De tour gids die mee ging was bijna 72 jaar en kon bijna niet stoppen met praten, te pas en te onpas. Ook viel Revash een beetje tegen. Het museum wat we bezochten was wel heel interessant. Maar we waren allemaal moe aan het einde van de dag. We moesten ook veel wandelen. Maar dat was niets vergeleken met de dag erna. Toen ging ik naar Gocta, wat ook de op 3 na hoogste waterval van de wereld is. Het was een wandeling van 2 uur (heen, dan nog 2 uur terug) op hoogte, en omhoog, omlaag, omhoog, omlaag, het was zo erg! Hij zei dat het 11km in totaal was, maar dat geloof ik niet. Maak er maar 2x zoveel van. Maar het was wel de moeite waard, het was heel erg mooi. Ik was bang dat het misschien een beetje tegen zou vallen, omdat Pailon del Diablo dat ook deed omdat ik de Victoria falls in Zimbabwe heb gezien, maar deze was toch wel mooi. De wandeling was ook wel mooi, als je tijd had om om je heen te kijken tussen het hijgen door van de hoogte.

Chachapoyas is een dorpje in de bergen. Het was heel typisch om de vegetatie weer te zien veranderen. Onderweg van Ecuador naar Peru zie je dat alles droger wordt. Peru heeft ook woestijn gedeeltes, waar we dus doorheen reden. Voor zover je kon kijken zag je alleen maar woestijn, terwijl Ecuador toch echt vegetatie heeft. En af en toe kom je dan golfplaten hutjes tegen, en advertenties voor telefoonmaatschappijen, want ja, dat hebben de mensen in de woestijn die in golfplaten hutjes wonen nodig... denk ik. Ik maakte een tussenstop in Chiclayo. Omdat ik echt de hele tijd moest wachten en in Chiclayo niets te doen is, had ik een hosteltje geboekt in Lambayeque. Dat zijn allebij dorpjes in de woestijn. De grote wegen zijn wel verhard, maar voor de rest toch ook echt veel zand. Daar heb ik voornamelijk meer gerust. Die avond door naar Chachapoyas, daar kon je de vegetatie weer zien veranderen. We kregen weer bomen en planten. Het is een dorpje in de bergen., met veer haarspeldenbochten, vooral toen ik op tours ging. En denk maar niet dat die de chauffeurs tegen houd om te gaan inhalen, bij al die onoverzichtelijke bochten. Ik heb bijna een ongeluk zien gebeuren, en toen hield ik toch wel mijn hart vast, want ook de chauffer die ik had reed gewoon door. Toen we de eerste haarspeldenbochten hadden gehad, en we bij een nieuw gedeelte kwamen, een nieuwe berg met nieuwe bochten, waren er ook niet eens vangrailen of brede wegen. Dus de autotoeters worden goed gebruikt, want als je niet wilt stoppen voor de bochten, dan laat je de ander toch gewoon alvast weten dat je er aan komt? Gelukkig ben ik elke keer heelhuids terug gekomen.

Ondanks dat Chachapoyas zo in de bergen ligt, is er toch veel zand op straat. Het leek alsof er vroeger een woestijn was, en toen besloot iemand om daar een dorpje te bouwen. Dus toen hebben ze al het zand van de straat geveegt en weggegooid, waardoor nu alleen nog de restjes van de woestijn daar op straat ligt. Dat idee had ik.

Nu zit ik in Trujillo, in een geweldig dorpje aan zee, de sfeer hier is zo relaxt! De volgende keer ga ik over dit dorpje schrijven, Huanchaco

Groetjes, Tesse

Bijna klaar, en dan naar Peru!

Hoi allemaal,

Het is bijna zover, ik ga straks mijn laatste week stage in. 20 Weken zijn zo voorbij gegaan. Ik heb veel mensen mogen ontmoeten, veel mooie dingen gezien en ook veel geleerd.

Dit laatste weekend heb ik niet heel veel gedaan. Vorig weekend heb ik een beetje mijn laatste fotos geschoten van de oude stad en de wijk waar ik in woon.

Vrijdag, wanneer ik mijn laatste dag heb, gaan we met iedereen van het kantoor uit eten om te 'vieren' dat ik wegga (met een gebrek aan een beter woord). En de volgende dag vertrekt mijn bus naar Peru!

In Peru ga ik van noord naar zuid reizen. Ik begin in Chachapoyas, dat is een klein stadje aan de rand van de amazone. Het ligt dus niet zo ver in de amazone dat ik een soortgelijke ervaring krijg als dat ik had toen ik echt de amazone in ging. In Chachapoyas zijn een paar ruines van oude beschavingen. Daar ben ik 3 dagen en dan ga ik naar Trujillo. Hier verblijf ik in een hostel aan zee en ga ik archeologische sites bezoeken. Daarna reis ik door naar Nazca, met een tussenstop in Lima. Hier ga ik nog snel een stadstour doen en in Nazca ga ik een helikopter vlucht maken over de Nazca lijnen. Daarna ga ik naar Arequipa. Daar ga ik ook een stadstour doen en een 2 daagse colcacanyon tour. Daarna naar Puno, waar ik een tour ga doen op het titicaca meer. Daarna ga ik door naar Cusco, waar ik via airbnb een kamer heb gehuurd in een appartementje. Ik kom in Cusco via een 'touristen bus', deze maakt onderweg ook nog stops bij bezienswaardigheden. In Cusco ga ik een 2 daagse Secret Valley tour doen en een 2 daagse Inca Trail. Daarna weer een stadstour en dan heb ik mijn vlucht naar huis. Ik ben erg aan het aftellen naar Peru, want zoals je leest ga ik echt leuke dingen doen! Maar ik wil ook wel naar huis. Ik ben nu zo lang weg geweest en ik mis iedereen wel hoor! Ook heb ik gewoon zin om weer naar school te gaan. Gewoon weer eventjes terug naar mijn leventje en weer lekker naar school, al zal ik het 'weg van Nederland zijn' ook wel gaan missen, want reizen is echt mijn ding!

Voor de mensen die het ook nog niet wisten, ik heb een aantal aardbevingen nog meegemaakt, in totaal 4. Na de laatste aardbeving ben ik wel een beetje bang geworden, misschien omdat ik bij die aardbeving ook echt naar buiten rende, waardoor het allemaal meer 'echt' maakte. Ik ben nu een beetje paranoia voor aardbevingen haha. Bij elk trillinkje en elk geluid ben ik alert voor een aardbeving. Ze zeggen dat er een groote in Quito aan zit te komen. Ik hoop het niet natuurlijk. Als die komt, laat die dan nog maar een weekje wachten.

Afgelopen week heb ik nog 2 Cotopaxi paardrij tours gehad. Beide gingen heel goed. Ik hoop nog op een Mindo tour en een Otavalo tour die ik mag doen. Het zal wel heel toevallig zijn als deze beide aankomende week gebeuren. Maar het is natuurlijk niet te zeggen en anders dan zei het zo. Ik heb alles gezien wat ik wilde zien, alles van mijn lijstje kunnen strepen en ik zou alles zo weer over doen en niets veranderen.

Het gaat heel gek zijn als ik hier dadelijk weg ga, ik ben er tenslotte zo lang geweest en zoveel mogen mee maken, maar ik ben er klaar voor. Ik wil vort door. Ik kan het hier afsluiten en met een goed gevoel terug kijken.

Nog een paar weekjes en dan kun je mij op schiphol vinden!

Tot snel!

X Tesse

Baños!

Yes! Ik ben ook naar Banos geweest! Als je de Galapagos eilanden en Otavalo niet mee telt, heb ik alles van mijn Ecuador-lijstje weggestreept. De Galapagos eilanden heb ik opgegeven, dat is gewoon te duur en ik ga ook al naar Peru. En Otavalo, ik weet, daar ben ik al geweest, maar ik zou graag die tour zelf ook eens willen doen. Maargoed, ik mag niet klagen, eigenlijk heb ik alles dus gehad wat ik wilde zien hier!

Woensdag 10 augustus was het de onafhankelijkheid van Ecuador, maar de mensen hier houden zo veel van lange weekenden, dat ze alle feestdagen doorschuiven, dus hadden we vrijdag feriado. Ik had afgesproken dat ik dat weekend dus ook weg mocht. Baños is Spaans voor badkamer/wc. Leuke naam... Het heet zo vanwege de vele thermatische baden en de volledige naam is dus ook Baños de Agua Santa. Maar het is vooral populair vanwege de vele avontuurlijke dingen die je hier kan doen.
Ik wilde vrijdag ochtend graag heel vroeg vertrekken (07.00), zodat ik de hele dag in Banos had. Maarja, mijn reserve telefoon heeft niet zo'n goede batterij. Dat weet ik, dus hij moet vaak aan de oplader. Maar die nacht had ik de oplader niet goed in de telefoon zitten, waardoor ik 'sochtends ook geen alarm had, omdat mijn mobiel leeg was. Dus ik werd 3 uur later wakker dan gepland... Fijn. Dus ik kwam pas rond 16.00 in Banos aan. Ik had een hostelletje geboekt, helemaal prima, maar de mensen die daar werkte waren wel wat onvriendelijk. Mijn kamergenoten waren heel aardig. Ik sliep in een dorm room, met 5 meiden op 1 kamer. 2 Uit Canada, 1 uit Zwitserland en 1 uit Engeland.

Het was eigenlijk mijn bedoeling om de eerste dag naar Casa del Arbol te gaan. Dit is een boomhut met een schommel (ja, ik weet het, een simpele schommel). Maar niet zomaar een schommel. Het staat bij een klif met een prachtig uitzicht, een uitzicht op de Tungurahua vulkaan. Maar omdat ik vrijdag pas zolaat aan kwam, heb ik die dag alleen Banos zelf even verkent, en ben ik de dag erna gegaan. Ik had toch nog tijd over die ochtend.
Ik had mezelf voorgenomen om zo vroeg mogelijk te gaan.Volgens het informatiepapiertje dat ik van het hostel had gekregen vertrok er een bus om 08.00. Dus om 8 uur stond ik daar, maar geen bus. Ik zag een meneer en ik vroeg of er een bus was. ''Ja die komt hier, maar de eerste komt pas om 11.00''. Oke... dus eerst 3 uur te laat, nu 3 uur te vroeg. Een van mijn kamergenootjes kende ook mensen die bij de hostel verbrleven. Zij zijn door heel Zuid-Amerika aan het reizen en hebben daarvoor hun eigen busje omgetoverd tot hun ''huis'' en die naar deze kant van de wereld laten verschepen. Zij wilde ook naar Casa del Arbol gaan. Dus was ik met hun meegereden. Toen ik in dat busje zat (op hun bed dus eigenlijk), dacht ik: Wauw, dit is een slimme manier om te reizen. Je hebt een accommodatie en vervoer in 1! (Sorry mam, maar ik heb door deze auto wat ideeen gekregen voor later). Dus met zijn 4en kwamen we bij Casa Arbol aan. Ik had wel wat in gedachten over hoe het zou zijn en ik wist wel dat het toeristisch was, maar ik had deze keer mijn verwachtingen niet goed bijgesteld. Toen ik daar aan kwam: BAM, even terug naar de realiteit. Veel toeristen, in de rij, voorkruipen en het uitzicht blokkerend. Daar had ik rekening mee moeten houden. Maar als je dat niet meerekend: WAUW! Wat een uitzicht! De mensen van het busje, een duits stelletje, wilde niet, dus ik en mijn zwitserse kamergenootje, Regina, hadden onze tassen en fotocamera aan hun gegeven en we sloten in de rij. Ik heb geen idee wie de mensen zijn die voor ons in de rij stonden, maar ik weet wel dat ik ze gruwelijk irritant vond. Ze hielden een plek vrij voor hun familie, maar dat die familie bestond uit 10 mensen, dat zeggen ze er niet bij, en luisteren naar onze boze gezichten doen ze natuurlijk ook niet. Dus ineens was de rij een stuk langer. Maar toen we eenmaal op de schommel zaten, was het wel heel gaaf! Door dat de schommel best lang is en zo op een klif staat, lijkt het net echt of je zweeft, en dan die vulkaan voor je neus, wauw!! De fotos die ik hiervan heb zijn helaas niet genomen vanuit de hoek waarop ik heb gehoopt (ging ook bijna niet door die stomme voorkruipende toeristen), maar ik heb het iniedergeval wel meegemaakt!

In de middag ging ik paragliden!! Sorry mam, ik heb niet naar je geluisterd, ik heb het lekker toch gedaan

. Ik was aan het twijfelen of ik zou gaan raften of niet. Raften in Banos is heel populair, maar dat is iets wat ik in Europa ook kan doen, en ik ben nu in Ecuador. Toen zag ik op internet dat je ook kan paragliden!! Ik weet, dat kan ook dichter bij huis, maar ik wilde dat zo graag een keer doen!! Dus die middag ging ik paragliden. Eerst kregen we uitleg. Je moet je eerst voorover buigen en je armen gekruist voor je houden. Als de parachute achter je omhoog waait, moet je eerst 3 stappen vooruit, 3 stappen achteruit doen, dan rennenrennenrennen, en na 4 seconden in de lucht kun je goed in je ''stoel'' gaan zitten.
Ongeveer een uurtje van Banos vandaan, is een heuvel met uitzicht op de Tungurahua vulkaan, weer super mooi! En daar gingen we dus vliegen! We waren met een groep van 13 mensen, en maar 2 parachutes. We kregen allemaal 15 minuten in de lucht, dus we moesten lang wachten. Eigenlijk zouden we maar met 3 mensen zijn, die groep van 10 zou de dag ervoor eigenlijk gegaan zijn, maar het weer zat toen niet mee. Dus we keken met zijn allen toe hoe de eerste de lucht in ging. We ''riepen'' allemaal soort van mee: 123, 123, runrunrun! Maar deze ging niet bepaald 123, 123, ren, deze ging meer van: 123, BAM op de grond en HUP de lucht in! En niet zomaar, nee, onze kant op vliegend, dus we renden allemaal uit de weg, zodat deze goed op kon stijgen. Mooi ging dat dus.... wij moesten ook nog... De tweede ging iets beter. Deze ging wel meer van 123, 123, renrenren, niet helemaal smooth, maar wel beter. Volgens mij moesten de instructeurs zelf ook nog even op gang komen. Terwijl we allemaal toe stonden te kijken, zagen we een van de parachutes ineens cirkels in de lucht maken en meer naar beneden gaan. Ohoh.... Gaat dat goed daar? Achteraf bleek dat expres te zijn gedaan, voor diegene voor de ervaring. Ik vond het er maar heel eng uit zien, dus ik zei tegen mezelf dat ik niet zou gaan spinnen. 2 Uur lang heb ik nog naar de andere mensen kunnen kijken. Was best leuk, maar wel heel erg lang. Vooral de landingen. Je moet je armen recht voor je uitgestrekt houden en voorover buigen, maar de helft ligt tijdens de landing toch echt lang uit op de grond! 2 Uur later was ik eindelijk aan de beurd. Wat was het gaaf! Gelukkig ging ik wel redelijk vlekkeloos 123, 123, renrenren. Mijn landing ging gelukkig zonder te vallen, ik stond meteen. In de lucht was het vooral heel koud. Je zit heel relaxt en ik kon niet stoppen met lachen. Ik vond het zo fijn, dus zei ik toch tegen de piloot: Can we spin too? Dus ik maakte ook die cirkels in de lucht, zo eng is dat helemaal niet! Wat ben ik blij dat ik dit heb gedaan!

De volgende dag ging ik weer vroeg uit bed, want ik ging mountainbiken! Een van de andere dingen waar Banos om bekend staat, is de mountainbike route: Ruta de las Cascadas (waterval route) naar Pailon del Diablo toe (een beroemde waterval). Overal rond Banos zijn watervallen, en het is bijna alleen maar heuvel afwaarts (gelukkig). Dus ik huurde een mountainbike en ik ging op weg. Onderweg kom je een paar tunnels tegen, en de man van de mountain bike bleef maar 'derecha' tegen me zeggen tijdens de uitleg (dat betekend rechts). De eerste tunnel die je tegen komt zijn er 2 langs elkaar. Dus oke, ik moet de rechtse tunnel hebben. ''todo derecha.....'' en wat hij daarna zei kon ik zo slecht verstaan. Hij sprak half engels half spaans en met een accent. Ja dat versta ik niet hoor. Uiteindelijk bleek dus: De eerste tunnel moet je de rechtse nemen, de andere tunnels moet je rechts langs de tunnel gaan. Daar vind je de watervallen. Ja als hij dat even duidelijk had kunnen zeggen, had ik wel alle watervallen gezien... Niet dat ik ook echt veel om me heen keek, ik had veelste veel fun in het mountainbiken zelf! En bovendien ga ik ook nog andere bijzondere watervallen in Peru bezoeken. Dus heel erg was het ook weer niet. De eerste keer dat ik rechts langs een tunnel ging, was er een waterval dat op de weg eindigde. Niet letterlijk, meer een stroompje verdwaalde druppels. Wat leuk, kon ik lekker een douche nemen... Was niet heel erg, het was super warm! Ik ben zelfs een beetje verbrand van die dag. Ook was er daar een busje met chinezen gestopt. Chinese toeristen.... Die willen alles mee maken, maar zoveel mogelijk niets hoeven doen. Dus die huren zo'n stom toeristisch busje wat het pad blokkeerd. Ook vond zich toen dus even een herhaling van Indonesië plaats, want ja, een blank iemand op zo'n aparte fiets! Daar moesten ze toch even een foto van hebben.
Daarna fietste ik weer door, ik was zoveel door aan het fietsen, op een gegeven moment hoorde ik achter me: ''Senorita, senorita, El Pailon del Diablo esta allá!''. Oeps, bijna tever doorgefietst, want helemaal naar Puyo fietsen hoef ik nou ook weer niet. Het was een hele aardige mevrouw wat eten en drinken verkocht. Ik nam mezelf voor om voor de terug weg ook iets bij haar te kopen, als bedankje, want ze zat wel een beetje afgelegen en ze was heel vriendelijk tegen mij. Dus met mijn benen verzwakt van het fietsen, daalde ik het pad af naar de ingang van el pailon. El Pailon del Diablo is een mooie waterval, met veel trappen ernaast. Ik was aangekomen bij het gedeelte met de trappen. De vertaling is: de ketel van de duivel. Als je daar naar beneden kijkt, dan begrijp je meteen waarom. Het water kolkt zo erg! En het spat ook heel erg op, dus je wordt nat. Na een paar fotos gemaakt te hebben, zag ik eigenlijk wel op tegen die klim weer omhoog. Het was bloedje heet, mijn benen wilden rust en ik had echt geen zin om omhoog te lopen. Maarja, ik moest, want ik wilde nog liever de andere kant van El pailon zien, wanneer je ook echt uitkijkt op de trappen zelf, want die is nog veel mooier. Dus ik klom omhoog, even snel een koude sap gekocht bij die mevrouw, en de weg gevraagd naar ''el otro puente del Pailon del diablo''. Even zoeken, en ik heb het gevonden. Deze bestond uit hang bruggen. Deze wiebelde heel erg. Hoe zou dat toch komen? Hmm, misschien door die toeristen weer die op de brug staan te schommelen. Maar het uitzicht was echt zoals op de fotos, heel mooi! Over het algemeen, Pailon del Diablo is een mooie waterval, maar ik heb de Victoria Falls in Zimbabwe ook al gezien, en die waren nog groter, dus viel deze een beetje tegen. Tja, het is water dat naar beneden valt. Wat denk je dan? Er zijn wel veel regenbogen bij watervallen, dat geeft wel een leuk iets eraan.

Bij Pailon del Diablo zijn ook veel trucks die je met de mountainbike terug naar Banos brengen. Want ja duh, ik ga dat stuk echt niet helemaal omhoog fietsen. Daar konden we eerst nog een uur wachten, want de truck was niet vol genoeg. Ondanks dat mountainbiken in Banos heel populair is, en het ook nog eens extra druk was vanwege de feriado, waren er toch niet veel fietsers. Maar uitendelijk kwamen er nog een paar bij en reden we terug. Deze keer wel door alle tunnels heen, Deze zijn letterlijk uitgehakt in de rots, een paar lampen opgehangen, wat waterstraaltjes dat naar beneden valt in de tunnel, en dat is waar je doorheen rijdt. Ik vond het best wel eng op de een of andere manier.
Die middag moest ik helaas weer met de bus terug naar Quito. Ik had best nog wel een dag langer kunnen blijven :(.

Banos is een relaxt dorpje in de bergen, met watervallen in de omgeving en uitzichten op de Tungurahua (actieve) vulkaan. Er zijn een paar pleinen en een mooie kerk, ook van binnen heel mooi. Deze was echter in constructie, dus ik heb niet de ''originele'' gezien. Overal zijn er mensen die wat verkopen. Bij de kerk is dat voornamelijk kaarsen en op de pleinen vooral eten en verschillende souvenirs. Ook zijn er veel masages en snoepwinkels. Wat die snoep winkels daar doen, geen idee, maar het is leuk om te zien, want ze maken de snoep in de deuropening en delen het aan iedereen uit. Ook wordt er veel suikerriet verkocht. Een van de kraampjes dat eten verkoopt, had ook ''pannenkoekjes''. Ze zagen er heel lekker uit, maar iets zei me dat het niet zomaar ''pannenkoekjes zijn''. Dus ik vroeg: Que son esos? Panqueques? En 3x raden wat die man zei: Juist ja, geen pannenkoekjes. Varkenshuid!! Aargh! Nee bedankt, geen pannenkoeken voor mij vandaag.

Nu ben ik weer terug in Quito. Ik heb de fotos van Banos ook al op deze site gezet. En nu is het aftellen echt begonnen. Mijn laatste maand! 16 September eindig ik mijn stage. Ik vind het ook wel fijn om straks weer door te kunnen. Dit afsluiten en lekker gaan reizen door Peru en daarna iedereen thuis weer zien. Want ik mis de mensen thuis wel (lees dit niet verkeerd, ik mis NL NIET, ik mis de mensen thuis

). En als ik thuis kom, lekker iedereens verjaardag vieren, lekker weer naar school, en dan komen de feestmaanden er weer aan. Wat is dit wel een top jaar voor mij zeg! Lekker veel reizen.

vogelspinnen + slangen + kakerlakken + douchen met koud water + een bed vol spinnen = de fantastische Amazone!!!!

Nu dat Rebecca terug is, hebben we het ineens weer drukker op kantoor. Super fijn, dan kunnen we tenminste doorwerken. Ik heb haar laten weten dat ik nog heel graag naar de Amazone en Banos zou willen. ''Och, waarom ga je dit weekend niet naar Banos?'' YES!! Ik was al voorbereidingen aan het treffen en hosteltjes op aan het zoeken. Ik zou zo graag de mountainbike route willen doen met Pailon del Diablo en Casa Arbol bezoeken.

Ook, omdat ik op de helft zit, heeft Rebecca een evaluatie moeten invullen. Alleen maar positiviteit!! ''Ik vind het jammer als je straks weg moet, ik had graag gewilt dat je hier kon blijven werken.'' Wat een compliment! Ze is ook heel erg tevreden over mij.

Een dag later kreeg ik een berichtje van haar. Het is maar goed dat ik nog geen hosteltje echt had geboekt in Banos. ''Tess, dit weekend kun je naar de amazone!!'' YESYESYESYESYES!!!!!!!!! Ik was zoooooo blij!! Dit is echt het toppunt van mijn stage!!!

Dus vrijdag avond, hadden we eerst met zijn allen samen gegeten in een restaurant. Rebecca, haar vriend Andres, een vriendin van haar Margot, Mark met zijn vrouw Valeria, Fernando en ik. Want mark is nu weg uit het bedrijf, ze gaan naar Belgie verhuizen. Nadat we met zn allen hadden gegeten, ben ik naar huis gegaan om de laatste dingen te pakken. Dus een uurtje later, stond ik dan met twee rugzakjes, 11.00 savonds, alleen op het bus station, te wachten op de nachtbus die me naar Lago Agrio zou brengen. Best wel spannend, omdat het heel ongeorganiseerd was en ik bang was dat ik daardoor mn bus zou missen. Maar nee hoor. Ik heb mijn bus gevonden, en 8 uur later was ik in Lago Agrio, waar ik naar Hotel D Mario ging voor de pick up. Daar kon ik 2 uur op wachten en ik was al zo moe van die nachtbus. Toen mijn naam op de lijst werd afgestreepd, kon ik weer twee uur in de bus zitten. Onderweg zag ik al veel bossen en al heel veel mooie kleurrijke vogels. Ik werd er zo blij van, mijn Amazone droom was nu echt. Ik was nog niet eens in de Amazone, en ik zie nu al zoveel kleurrijke vogels en mooie bomen!! De bus bracht mij en de rest van mijn groep, twee duitse stelletjes, naar het begin van Cuyabeno National Park. Daar zag je pas echt de ''echte amazone''. Met zijn allen stapten we in een gemotoriseerde kano, waarmee we weer 2 uur lang over de Cuyabeno rivier vaarden. En dit was de echte Amazone. Alles wat je in films ziet, is echt waar. En deze keer zat ik er zelf in!! Stel je voor, je zit in een bootje, en overal waar je om je heen kijk zie je jungle. En dan die fel blauwe vlinders die vlak voor je uitvliegen, dat gebeurd dus echt, niet alleen in films!. Prachtig!! Ik genoot zo! Mijn trip was al compleet en was nog maar amper begonnen. Met onze gids mee in de boot probeerden we al wat wildlife te spotten. Elke tak in het water zag er plotseling ineens uit als een alligator, maar toen we dichterbij kwamen bleken het toch gewoon takken te zijn. Na een paar minuten varen zagen we al een soort van leguaan op de oever. We hebben hele mooie vogels gezien, die lijken op een kalkoen. Ze zijn zo mooi en hebben zo'n mooie staart. Maar deze boottrip was pas echt compleet, toen we onze eerste aapjes zagen!!! We hebben 3 verschillende soorten gezien, alleen al op de heenweg. Ik was zo blij! Zo jammer dat ik mijn camera voor in de boot had liggen in mijn tas. Wist ik veel, dat elke keer dat ik nog een aap zou spotten tijdens deze tour, de batterij van mijn camera leeg zou zijn...... Na twee uur varen kwamen we aan bij de lodge. Daar kregen we een heerlijke lunch. De koks in die lodge zijn zo goed! Vooral het ontbijt elke keer was heerlijk! De lodges zijn op palen gebouwd, omdat in het regen seizoen de rivier kan overstromen. Ik sliep in een gedeelde kamer. Maar zo goed als deze trip was, zo slecht was mijn kamer. Savonds overal kakkerlakken, koud water in de douche, en mijn bed vol spinnen..... Ja joh, ga lekker met je spinnenfobie naar de jungle... Het was het waard. Mijn bed was trouwens ook niet echt schoon. Ze zouden elke dag de lakens verschonen, nou not dus!! Die nacht sliep ik met mijn kussen in het midden en mijn knieen opgetrokken, zodat ik het net niet aan hoefde te raken dat om mijn bed hing tegen de beestjes. Wat had ik heeerlijk geslapen die nacht.... of niet.... Na de eerste nacht ging een kamer genootje weg. Maar helaas, haar bed was net zo erg als die van mij. Na de tweee nacht ging mijn ander kamergenootje ook weg. Haar bed was wel schoon! Ondanks dat de lakens dus niet werden verschoond, heb ik toch in haar bed geslapen. Beter dan die spinnenbed van mij.

De eerste dag gingen we met de groep de Cuyabeno rivier op. Onderweg hebben we de roze rivierdolfijn gezien. Nouja, ze laten alleen hun rug zien en zijn zo snel weer onder water, het was heel moeilijk daar een foto van te maken. We gingen naar het meer van Cuyabeno, waar je kan zwemmen (pas op voor caaimannen haha) en een prachtig prachtig prachtig mooie zonsondergang kan zien!! Dit hadden we elke avond herhaalt. Nadat de zon onder is, komen er veel kleine insechten naar het oppervlakte water, wat als resultaat geeft dat er ineens mega veel vleermuizen om je oren vliegen om alle beestjes te vangen. Toen gingen we opzoek naar Caaimannen. Die leven aan de rand van het meer. We hadden een mini gespot, nouja, de gids had een mini gespot, ons lukte het niet goed om die te zien, hij zat ook achter bladeren en was te verlegen en ging snel onder water. Toen gingen we terug naar de lodge voor het avond eten.

De tweede dag gingen we een jungle wandeling maken. Wat fantastisch was het!! We kregen rubberen laarzen, die we zeker nodig hadden. Met de kano gingen we naar het begin punt. Terwijl onze gids het algemene praatje aan het houden was, zei hij ineens '''sst, sst! Do you hear that?? Wild pigs! Lets try to find them''. Ja hoor, dacht ik eerst. Ik ga naar de jungle en wat zie ik, boerderij dieren! Maar wat was ik fout! We gingen dus al direct van het pad af, op zoek naar deze wilde varkens. De gids maakte een mega raar geluid om ze te lokken, en in de verre verte zagen we wat bewegen tussen de bladeren, totdat we hetzelfde geluid ineens achter ons hoorden. ''Stay here'' en de gids liep een stukje door. Toen wenke hij ons en bukte we. 10, 20, 30, 100 wilde varkens kwamen nog op geen 3 meter van ons vandaan voorbij gerend!! Zo veel waren het er, op 3 meter afstand. En ze rende hard. Het geluid dat ze maakten was niet het varkensgeluid dat we normaal gewend zijn. Ik was er echt door geintimideerd en ik was blij dat ik niet in hun pad stond. Ze komen af op geur zei de gids. En ja dat klopte ook, want toen de rest van de varkens nog gewoon doorrende, stopte er twee en keken recht onze kant op. De gids bleef rustig, dus ik was dat ook, en die twee varkens rende gewoon weer door. Wat fantastisch was het!! De gids vertelde dat hij ze in een jaar niet heeft gezien. Ze komen niet vaak voor. Wat een geluk hadden wij! En toen begon het te stinken. Dat is blijkbaar de manier waarop die varkens zich verdedigen, maar niet tegen de stammen. Die komen juist af op deze stinkgeur van de varkens, zodat ze die kunnen vangen. We gingen weer terug het pad op en liepen verder de jungle in. Zo nu en dan weer van het pad afwijkend, omdat de gids een geluid van een dier hoort. Af en toe stonden we letterlijk tot aan onze knieen (!) in de modder. We hebben een zeldzame woodpecker gezien (ben de nederlandse naam vergeten). Die was zooo mooi! Ook hebben we weer apen gezien. Grote apen. Die ook niet vaak voor komen volgens de gids. Maar ze waren te ver weg om een goede foto te kunnen maken. We hebben hele mooie bomen gezien, prachtig mooie omgevingen en hele mooie vogels. Ook een wandelende palmboom. Deze groeit omhoog naar het licht toe, waardoor hij af en toe om moet buigen. Om de balans te houden groeit deze boom extra wortels, waardoor hij dus ''wandelt'' (een paar centimeter maar). We hebben vooral veel mooie vogels gezien, een paar apen, en ja... ook een MEGA GROTE VOGELSPIN. In de lodge was ik al een beetje voorbereid. Vlak voordat we gingen hoorden we ''senoritas, van aqui!'' (kom eens hier). Dus ik en de anderen van mijn groep die kant op. ZAT ER EEN HARIGE VOGELSPIN OP DE BALK. Toen de gids mijn gezicht zag begon hij te lachen en kon hij ineens overal tarantulas aan wijzen. Ha ha. Heel grappig. Wat was ik blij dat mijn camera een zoom had, hoefde ik niet dichterbij deze spin te komen. Maar die avond kwamen we er al snel achter dat deze gewoon dood was. Maar die in de jungle was levens echt! Terwijl we stonden te zoeken naar een vogel, riep de gids ineens ''tarantula!'' en wees naar de voeten van een groepsgenoot. Gelukkig zat er niet een op de voeten, maar hij stond blijkbaar vlak naast een tarantula hol. Met een takje ging hij in de hol op zoek naar deze spin. Hij haalde er eerst een dode mini uit, maar die vond ik al eng genoeg. De gids zei tegen mij dat ik niet dichterbij moest komen, omdat ik hem had verteld dat ik bang voor spinnen ben. Maar ik was wel nieuwsgierig. Niet voor lang. Want toen hij de spin had gevonden, zag ik de grootste zwarte dikke poot die ik ooit had gezien! Zo'n grote poot heb ik zelfs niet nog een keer gezien in de amazone, en ik ben nog heel wat spinnen tegen gekomen. Ik liep meteen weg, nog een keer omdraaiend, en toen zag ik nog een stukje lichaam (klein stukje van zijn mega grote lichaam) met twee glimmende oogjes. Ik hoop nog heel vaak naar de amazone te kunnen, die spinnen neem ik dan voor lief, maar déze spin hoef ik dus echt nooit meer te zien. Man wat was die groot, en ik heb hem niet eens in zijn geheel gezien, en ondanks dat was deze wel de grootste die ik ben tegen gekomen denk ik.
Aan het eind van deze hike in de jungle, gingen we met een kano terug. Deze kano was niet gemotoriseerd, dus we konden een heel stuk terug peddelen naar de lodge. Ik denk dat het een uur duurde, maar ondertussen wel genietend van de natuur om ons heen.

Die avond gingen we voor de nacht wandeling weer de jungle in. Er hadden zich een paar andere mensen bij de groep gevoegd, dus met zijn 11en liepen we met zaklampen door de donkere jungle. Ik had een hoofdlampje, maar die heb ik na een tijdje afgezet, toen er allemaal muggen tegen mijn gezicht aan begonnen te vliegen. We liepen nog geen 5 minuten toen de gids al iets had gezien. Raad eens? Ja hoor, een spin. Een nieuw meisje in mijn groep bleek nog banger te zijn dan ik. Ik vind het knap hoe die gids dat doet hoor, want de enige manier waarop je die beestjes kan zien in het donker, is door te letten op mini reflecterende lichtjes die ogen zijn. Ik zie het niet hoor. We zijn deze wandeling heel veel spinnen tegen gekomen. Het is prima, totdat de gids ze oppakt (en mijn kant op loopt......) of totdat ze beginnen te bewegen. Het meest bijzondere van deze wandeling, vond ik toen we een slang vonden. De Amazonian Tree Boa. Hoe bijzonder was dat! Toen we halverwege waren, zei de gids dat we stil moesten zijn en onze lampen uit moesten doen. Om even te luisteren naar de jungle. Magisch was het! Want dan ben je echt aan het luisteren en hoor je zo veel om je heen. Daarna liepen we dezelfde weg terug en stapten we weer in de boot. Ik dacht, ik ga dat ook eens proberen, die lichtjes spotten die ogen zijn. Je schijnt met je zaklamp, en overal waar je mini lichtjes ziet zijn ogen van beestjes. Die reflectern op jouw zaklamp. Ik zag meteen een paar lichtjes en ik wist ook al meteen welke beestjes dat waren. Echte tarantulas. Ik hield wijselijk mijn mond... Want die avond daarvoor zijn we precies zo'n zelfde tarantula tegen gekomen op een boom, en harig en groot dat die was! Nadat ik al zoveel spinnen had gezien, dacht ik, ga maar lekker terug naar de lodge, voor het heerlijke avond eten weer.

De volgende dag gingen we op community visit. Dit is niet een stam ofzo. Dit zijn gewoon mensen die op een moderne manier leven in de amazone. Ze dragen normale kleding, wonen in stenen huizen, hebben elektriciteit, spelen voetbal en hadden zelfs een graaf machine. Ook hadden ze een schooltje gebouwd. We gingen naar een hutje toe waar een mevrouw was in traditionele kledij. Wat nep... doen ze gewoon speciaal voor ons. Met zijn allen gingen we op zoek naar yuca (cassave) om brood van te maken. Dit ga ik thuis ook eens proberen! Ze deed voor hoe ze brood maakten (in pannenkoeken vorm) en die aten we als lunch. Droog, maar wel lekker. Volgensmij kan je er veel lekkere dingen mee maken. Ook hebben we een reusachtige boom gezien. Ik denk dat alleen de wortels al letterlijk zo groot zijn als ons huis, en dat waren alleen nog maar de wortels van de boom. De stammen geloven dat deze boom de energie is van de amazone, dat er echt leven in de boom zit. Shoot, mijn camera zit nog in mijn tas in de hut. Wat had ik daar nog graag een foto van willen maken. Ook zouden we ook nog naar een shamaan gaan, maar die was niet thuis. Of ik dit jammer vind? Ergens wel, maar ik weet dat het toch nep was geweest. Van anderen hoorde ik dat hij gewoon 24/7 stoned en high is. En op die manier kan hij dan zien of wij ''ziek zijn''. Op de terugweg naar de lodge weer heel veel mooie vogels gezien. Ik ben erachter gekomen dat ik toch best wel van vogels houd, ze zijn zo mooi (in het buitenland dan, thuis hebben we alleen maar duiven). We hebben hele speciale vogels gezien. En aapjes!!! Het waren er 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 en toen waren we de tel kwijt. Het was een hele troep, slingerend en springend tussen de boven, klimmend over takken, sommigen met een babytje, en sommigen die heel dicht bij kwamen. Ik pakte mijn camera.... batterij is leeg. VERDORIE! In de lodge even uit kunnen rusten, en toen weer op pad om de zonsondergang te zien en caaimannen te spotten. Dit was de laatste avond, dus hopen dat het lukt. Een andere boot zwaaide naar ons, er was een caaiman!! Ik denk 2 meter lang, wat een groot beest! En wat eng!!!! 10 centimeter van de boot af was die. Echt heel eng. Zo'n groot beest. En toen... keek die mij recht in de ogen aan, en kwam langzaam recht op mij af gezwommen. Steeds dichterbij, steeds dichterbij. Ik heb het op film staan, ik vond het echt heel eng. Hij zou de boot in klimmen en mij als eerste opeten. Tenminste, daar was ik van overtuigd. Maar vlak voor de boot draaide hij zich weer om, om bij de andere boot precies hetzelfde te gaan doen. Daar waren ze ook bang. Hij was echt reusachtig en eng. En toen ging hij dingen eten die op het water oppervlakte dreven, en zag je hoe groot alleen zijn bek al was. Wat bijzonder!

De volgende dag stonden we om 6 uur al op de birdwatching tower. Ik vind het jammer dat ik dit niet eerder heb gedaan. Ik vind vogels blijkbaar echt mooie beesten, en wat hebben we mooie gezien!! De eerste vogels waren al meteen twee blauwe ara's. Prachtig! Van alle vogels die we hebben gezien, was dit het hoogtepunt naar mijn mening. Ze zaten op een tak, elkaar schoon te maken en met elkaar te spelen. Soms vlogen ze even van de tak af en vlogen ze recht boven ons hoofd. Wat een pracht beesten. Ook hebben we andere kleurrijke vogels gezien, maar de tweede hoogtepunt voor mij waren de toukans. Shoot! weer batterij leeg. Meen je die? Op de laatste dag als we toukans zien, is weer mijn batterij leeg van de camera. Ik ging hem snel aan de oplader leggen, en toen ik terug op de toren was... Apen!! Meen je die? Heb ik nogsteeds geen foto kunnen maken van de apen. Na het ontbijt pakten we onze spullen, stapten in de gemotoriseerde kano, en gingen we de 2 uur lange tocht terug naar de haven maken. YES!! Toukans en mijn camera heeft een volle batterij!!! Heb ik toch nog een paar fotos kunnen maken. Weliswaar niet vanuit de hoek die ik had gehoopt, maar ik heb ze wel gezien! Ik had ook nog gehoopt op aapjes, had ik die ook nog kunnen fotograferen, maar we hadden geen gids bij ons. Ik heb de bomen continue in de gaten gehouden, maar ik heb niet het oog om al die beestjes te zien. Ik en de groep vroegen ons elke dag af hoe hij deze beesten kan spotten. Vooral toen we luiaarden tegen kwamen. Die zie je echt niet. Zelfs op de foto zie je ze amper, en ik heb toch echt goed ingezoomd.

Eenmaal aangekomen op de haven, konden we weer de lange weg terug maken naar Quito. Wat ben ik blij dat ik dit allemaal heb kunnen mee maken. Ik ben thuis gekomen met prachtig mooie fotos en hele mooie herinneringen. Ik ben nog lang niet uitgekeken op de Amazone, wat een pracht plek. Douchen met koud water, kakkerlakken en spinnen, het maakte me allemaal niet uit. Want als je dan zo sochtendsvroeg of savondslaat in je bed ligt met al deze geluiden en prachtige natuur om je heen, dan geniet je echt.